دو عالم پرتوی از نور ذاتم

جهان روشن ز خورشید صفاتم

منم عنقای قاف بی نشانی

که در هر جای و بی جای و جهاتم

من آن خورشید اوج لامکانم

[...]

شد سیه‌روز ز ماتمش خاتم

کند رخسار خود در آن ماتم

براتی ده ز دیوان نجاتم

بنه مهر نبوت بر براتم

تویی سرچشمه آب حیاتم

تویی شیرین تر از آب نباتم

تأخیر ندارد خط فرمان نجاتم

در کاغذ آتش زده ثبت است براتم

آثار بقایم عرق روی حبابست

شرم آینه دارد به‌کف از موت و حیاتم

هستی به هوس تک زدن‌ گرد فسوس است

[...]

از سنبل حوران ارم بضعه خاتم

چون مجلس ماتم

عشق خضر است و من گمشده اندر ظلماتم

نیست گر آب حیاتی بده ای خضر نجاتم

شوم ار خاک در میکده او روزی

منت از خضر چرا باشد و از آب حیاتم

حالتی بس عجبم دست دهد در شب هجران

[...]

درین ماتم که ماتم گر ثباتم

مگر زین غم هلاک آید حیاتم

اگر برتر بتم بعد از وفاتم

گذار آری به قربان وفاتم

ز آب لعل لب فایز ره مهر

حیاتم ده که پامال حیاتم

الست اعنی که مستغنی بذاتم

بلی یعنی که ظاهر در صفاتم

پشت آسمان شد خم زیر بار این ماتم

چشم ابر شد پر نم در مصیبت خاتم

پشت آسمان شد خم زیر بار این ماتم

چشم ابر شد پر نم در مصیبت خاتم

بده چون خضر ازین ظلمت نجاتم

بنوشان از کرم آب حیاتم