الا ای آسمان از من چه دیدی؟

که از کین یار من از من بریدی؟

دو هفته بود وصل یار فایز

تو عمری انتقام از من کشیدی

امروز نیامد به من از دوست بریدی

ناورد از آن لعل دلاویز نویدی

هر روز پیامش سوی رندان سحر خیز

پس زودتر از قافله صبح رسیدی

ای پیک صباگو بوی از خاک نشینان

[...]

تو خویش مرا چو آفریدی

در ذات من آنچه بود دیدی

ندای علم الاسما شنیدی

جلال آدم مسجود دیدی

من از فلک افتاده تو از خاک دمیدی

از ذوق نمود است دمیدی که چکیدی

موئینه به بر کردی و بی ذوق تپیدی

آنگونه تپیدی که بجائی نرسیدی

دم چیست پیام است شنیدی نشنیدی

در خاک تو یک جلوه عام است ندیدی

مگر با سروِ قدّان آرمیدی

که پیوند از تُهی دستان بریدی

تو این آخوند و ملّا آفریدی

تو تویِ چُرتِ ما مردم دویدی

چرا هر جا که دابی زشت دیدی

برای ما مسلمانان گُزیدی

اگر قائم مقام این نامه دیدی

جلایرنامۀ خود را دریدی

برگو زِ سِبیل خود چه دیدی

کاین سان دم گوش او بریدی

به هر سنگی که نقش عشق دیدی

ز هر خاکی که بوی خون شنیدی

گفتم ای دخت مهین مملکت جمشیدی

عید جمشید است امشب ز چه رو نومیدی؟

سرخ پوشند جهان و تو سیه پوشیدی

عید گیرند همه خلق و تو در نوعیدی

بزحمت، خویش را هر سو کشیدی

وزان بار گران، هر دم خمیدی

ز ما ای گل چه دیدی؟

که دامن در کشیدی

جفا کردی، بخشیدم

وفا کردم، رنجیدی

عتاب تو، بشنیدم

[...]