ز من مرنج بسی گر نظر کنم سویت

گرسنه چشمم و سیری ندارم از رویت

ای مصحف آیات الهی رویت

وی سلسلهٔ اهل ولایت مویت

سرچشمهٔ زندگی لب دلجویت

محراب نماز عارفان ابرویت

ز من مرنج بسی گر نظر کنم سویت

گرسنه چشمم و سیری ندارم از رویت

ای مصحف آیات الهی رویت

وی سلسلهٔ اهل ولایت مویت

سرچشمهٔ زندگی لب دلجویت

محراب نماز عارفان ابرویت

فلک را نه سراغ از خاک کویت

زمین را نه نشان از ماه رویت

هر گوشه بسی به گفتگویت

آخر همه مرده ز آرزویت

هر گوشه بسی به گفتگویت

آخر همه مرده ز آرزویت

بگو که نیر در آرزویت

کند زهر گل سراغ بویت

نه پر دارم که پروازم به کویت

نه پا دارم گذار آرم به سویت

خدایا! چاره فایز همین است

نشیند تا بمیرد ز آرزویت

باغ جنت مثالی ز رویت

حوض کوثر دمی از سبویت

چشمه خضر آبی ز جویت

هر سحرگه رساند ز کویت

الا ای مقتل عشاق کویت

شود کور ار نبیند چشم رویت

مشک بوئی ز خاک مشکویت

آب حیوان زلالی از جویت

پیوسته دلم در آرزویت

پرواز همی کند بسویت

مه را چه مناسبت به رویت

گل را چه مثل به رنگ و بویت؟!

آتش نشود حریف خویت

فردوس نمونه‌ای ز کویت

بیند به چمن قد نکویت

صلصل برود ز باغ سویت!

آیینه فتد اگر به رویت

حیران شود از رخ نکویت!

گل جامه درد ز شوق رویت

[...]

بیند به چمن قد نکویت

صلصل برود ز باغ سویت!

آیینه فتد اگر به رویت

حیران شود از رخ نکویت!

گل جامه درد ز شوق رویت

عنبر شکند ز قدر مویت!

ای آنکه منم در آرزویت

روزان و شبان به جستجویت!