|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این چند بیت شاعر از حسرت و ناتوانی خود در رسیدن به معشوق می‌گوید. او نه بالی برای پرواز به سوی محبوب دارد و نه قدرتی برای نزدیک شدن به او. در نهایت، شاعر به این نتیجه می‌رسد که چاره‌اش تنها صبر است تا زمانی که از شدت آرزو و longing از دنیا برود.
هوش مصنوعی: نه بالی دارم که به سوی تو پرواز کنم، نه پایم را دارم که به سمت تو حرکت کنم.
هوش مصنوعی: خدایا! تنها راه نجات فایز این است که او منتظر بماند تا وقتی که از آرزوی تو بمیرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ندانم چه نهیب آمد به رویت
چه سختی دید جان مهر جویت
و گر شد قطره‌ای آب از سبو‌یت
بسا دجله که سر دارد به جویت
بدو گفتا که گر شد زرد رویت
پشولیده چرا شد مشک مویت
بیا، ای دیده شهری به سویت
جهانی گم شده در جستجویت
بلا و فتنه کار افزای چشمت
جفا و کینه دست افزار خویت
که باشد آیینه آه و هزار آه
[...]
ز خطِ وهمی‌ِ های هویّت
دو چشمی می‌شود در وقتِ رؤیت
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.