گر تبجح کند روا باشد

این چنین علمها کرا باشد

کاین همه شومی‌ِ شما باشد

که نه باران و نه گیا باشد

پیر شکل ارچه با بها باشد

بَرِ عاقل کم از هبا باشد

پس از توحید جان افزای تا جانم به جا باشد

به زهد و موعظت گفتن خدا بر من گواباشد

همی بر خویشتن گیرم گوا آن پادشاهی را

که در ملکش نوای مرغ تسبیح و دعا باشد

خداوندی جهانداری ز روی آسمان او را

[...]

هرچه با من کنی روا باشد

برگ آزار تو کرا باشد

چون تو در عیش و خرمی باشی

گر نباشد رهی روا باشد

چند گویی که از بلا بگریز

[...]

هر بلایی کز آسمان آید

گرچه بر دیگری قضا باشد

بر زمین نارسیده می‌گوید

خانهٔ انوری کجا باشد

کمال دوست چه آمد ز دوست بی‌طمعی

چه قیمت آورد آن چیز کش بها باشد

عطا دهنده ترا بهتر از عطا به یقین

عطا چه باشد چون عین کیمیا باشد

کمال دوستی از دوستان بی طمعیست

چه قیمت آرد آن خیر کش بها باشد

عطا دهنده ترا بهتر از عطا به یقین

عطا چه باید چون عین کیمیا باشد

هر عصایی نه اژدها باشد

هر گیاهی نه کیمیا باشد

اگر چه عشق بتان سر به سر بلا باشد

دلم به عشق همه ساله مبتلا باشد

دلم بلای من و عاشقی بلای دل است

بلا که دید که همواره در بلا باشد

غلام قامت آنم که قامتم همه سال

[...]

خواهی شرفت هردمی اعلا باشد

باشد طلب فروتنی تا باشد

با خاک نشینان بنشین تا گویند

هر چیز سبک‌تر است بالا باشد

خواهی شرف مردم دانا باشد

عزت مطلب فروتنی تا باشد

با صدر نشینان منشین کز میزان

هر سنگ سبک‌تر است بالا باشد

در چنان دور غم کجا باشد‌؟

که در‌او زهره کدخدا باشد

گل خواست که چون روی تو زیبا باشد

وین خود چه خیالست و چه سودا باشد؟

حسنی باید چو حسن تو روز افزون

یک روز نکویی همه کس را باشد

هر که در...هلد بغا باشد

ور مزکّی شهر ما باشد

وانکه مفسد بود ریم ریشش

ورچه او را لقب ضیا باشد

بر مزکّی چه اعتماد بود

[...]

نباشد عیب پرسیدن تو را خانه کجا باشد

نشانی ده اگر یابیم وان اقبال ما باشد

تو خورشید جهان باشی ز چشم ما نهان باشی

تو خود این را روا داری وانگه این روا باشد

نگفتی من وفادارم وفا را من خریدارم

[...]

دیوانه میان خلق پیدا باشد

زیرا که سوار اسب سودا باشد

دیوانه کسی بود که او را نشناخت

دیوانه به نزد ما شناسا باشد

پناه ملک جهان شهریار روی زمین

تویی که حکم تو بر آسمان روا باشد

جواب امر ترا آسمان دهد لبیک

اگر چو کوه سما قابل صدا باشد

سپهر جاده مقصود خود نیابد باز

[...]

وقت آنست که بر دشت تماشا باشد

باغ را زینت و زیب از گل رعنا باشد

هر که او جانور است آرزوی یار کند

هر که را هست دلی عاشق و شیدا باشد

ذره سنگ همه لعل بدخشان گردد

[...]

کسی که در کنف سایه خدا باشد

همیشه بر همه مقصود پادشا باشد

تراست این همه اقبال و باشد آن کس را

که برکشیده و بگزیده خدا باشد

درت چو بر رخ خواهندگان گشاده شود

[...]