بدان نامور تخت و جای مهی

بزرگی و دیهیم شاهنشهی

جهاندار هم داستانی نکرد

از ایران و توران برآورد گرد

چو آن دادگر شاه بیداد گشت

[...]

گر چون تو به ترکستان ای بت پسرستی

هر روز به ترکستان عید دگرستی

ور در خُتن وکاشغرستی چو تو یک بت

محراب همه کس ختن و کاشغرستی

چون دو رخ تو گر قمرستی به فلک بر

[...]

چون به تثلیث مشتری و زحل

شاه انجم ز حوت شد به حمل

سبزه خضر وش جوانی یافت

چشمهٔ آب زندگانی یافت

ناف هر چشمه رود نیلی شد

[...]

ای خدا دستگیر خلقان شو

یک دم از لطف سوی ایشان شو

رحمت خویش را مداردریغ

ماه خود را نهان مکن در میغ

همه رانی تو آفریدستی

[...]

بگفت و روان کرد از دیده آب

گرفت آن کمرگاه جنگی غراب

بپوشید خفتان جهان‌پهلوان

درافکند بر اسب برگستوان

سوی بیشه شد همچو شیر ژیان

[...]

همانگه بیفشرد بر اسب ران

برون آمد از لشکر بیکران

به قلواد گفت ای یل نامدار

نگر تا چه بازی کند روزگار

ازین پرده نیلگون سرنگون

[...]

همه را گُل بدست و ما را خار

همه را بهره گنج و ما را مار

همه در نوش غرق و ما در نیش

همه جا گُل ببار و ما را خار

بار ما شیشه و گریوه بلند

[...]

تا به کی غافل توان بودن ز مکر روزگار

الحذار ای خفتگان زین خصم بیدار الحذار

قسمت میراث‌خواران است آخر مالتان

ای خداوندان مال‌الاعتبار الاعتبار

قالتان حاصل ندارد جز نزاع و جز جدال

[...]

شبی نور پرور سپهر برین

نه از ماه از نور ماه آفرین

فروزانتر از روز روشن شبی

که میتافت چون مهر هر کوکبی

چو رخسار لیلی فروزنده لیل

[...]

آنکه هم تن داد و هم تن را روان

هم به ما نان داد و هم دندان نان

پس تمام حال خود را بازگفت

با زن خود شمه ای از راز گفت

هر دو رو از غیر حق برتافتند

[...]

بزرگان لشگر یکی انجمن

نمودند و گفتند زینسان سخن

که ما را دگر جای پیکار نیست

سپاه اندک است و سپهدار نیست

همان به، که گیرم زی کوفه راه

[...]