صاحب خبران دارم آنجا که تو هستی

یا جمله مرا هستی یا عهد شکستی

ما و همین دوغ وا و ترب و ترینه

پختۀ امروز یا ز باقی دینه

عز ولایت بذل عزل نیرزد

گرچه ترا نور حاج تا به مدینه

بس کی جستم تا بیابم من ازآن دلبر نشان

تا گمان اندر یقین گم شد یقین اندر گمان

در خیال من نیامد در یقینم هم نبود

نی نشانی کی صواب آید ازو دادن نشان

چندگاهی عاشقی برزیدم و پنداشتم

[...]

هر آن دلی که ترا سیدی بدان نظرست

خطر گرفت اگرچهحقّیر و بی‌خطرست

اگرچه خُرد یکی شاخکی گیاه بُوَد

کی تو بدو نگری زاد سرو غاتفرست

هر آن دلی کی نهفتست زیر هفت زمین

[...]

ترا روی زرد و مرا روی زرد

تو از مهره ماه و من از مهر ماه

سمر گشتم نگاری را که دیدار پری دارد

نبوت را همی سازد نه کار سرسری دارد

نه همرهی تو مرا راه خویش گیرو برو

ترا سلامت باد و مرا نگونساری

واحببت اولاد الیهود باَسرِهِم

لاجلک حتی کدتُ ان اَتهوّدا

اصلی فأزوی قبلتی متعمدا

لقبلتکم فاشهد صلاتی لتشهدا

وانی لاهدی فی صلاتی بحبکم

[...]

گرفت خواهم زلفین عنبرین ترا

به بوسه نقش کنم برگ یاسمین ترا

هر آن زمین که تو یکره برو قدم بنهی

هزار سجده برم خاک آن زمین ترا

هزار بوسه دهم بر سخاء نامۀ تو

[...]

در شب تاریک برداری نقاب از روی خویش

مرد نابینا ببیند باز یابد راه را

طاقت پنجاه روزم نیست تا بینم ترا

دلبرا شاها ازین پنجاه بفکن آه را

پنج و پنجاهم نباید هم کنون خواهم ترا

[...]

هرکسی محراب کردست آفتاب وسنگ و چوب

من کنون محراب کردم آن نگارین روی را

خوش آید او را چون من بناخوشی باشم

مرا که خُوشیِ او بود ناخوشی شاید

مرا چو گریان بیند بخندد از شادی

مرا چو کاسته بیند کرشمه بفزاید

ای ساقی پیش آر ز سرمایۀ شادی

زان می که همی تابد چون تاج قبادی

زان باده که با بوی گل و گونۀ لعلست

قفل دَرِ گُرمست و کلید درِشادی

کار همه راست شد چنانک بباید

حالت شادیست شاد باشی شاید

انده و اندیشه را دراز چه داری

دولت تو خود همان کند که بباید

رایِ وزیران ترا بکار نیاید

[...]

ازیک سو شیر و از دگر سو شمشیر

مسکین دل من میان شیر و شمشیر

یکی که خوبان را یکسره نکو خوانند

دگر که عاشق گویند عاشقان را عام

دریغم آید چون مر ترا نکو خوانند

دریغم آید چون بر رهیت عاشق نام

دریغم آید خواندن گزاف وار دو نام

بزرگوار دو نام از گزاف خواندن خام

تنگ دلی نی و دل تنگ نی

تنگ دلانرا بر ما رنگ نی

رنج مردم ز بیشی و پیشیست

راحت و ایمنی ز درویشیست

برگزین زین جهان یکیّو بس

گرت بادانش و خرد خویشیست