لان کانت الایام فرقن بیننا

فانا بقرب القلب مجتمعان

تصورت فی قلبی لفرط صبابتی

فشخصک لی نصب بکل مکان

ای دوست ترا به جملگی گشتم من

حفا که درین سخن نه زرقست و نه فن

کر تو ز وجود خود برون جستی پاک

شاید صنما بجای تو هستم من

چندانکه بکوی سلمه یارست و ربود

چندانکه درخت میوه دارست و مرود

چندانکه ستاره است برین چرخ کبود

از ما ببر دوست سلامست ودرود

بر رسته دگر باشد و بر بسته دگر

.......................................................

تنگ دلی نی و دل تنگ نی

تنگ دلانرا بر ما رنگ نی

دریغم آید خواندن گزاف وار دو نام

بزرگوار دو نام از گزاف خواندن خام

یکی که خوبان را یکسره نکو خوانند

دگر که عاشق گویند عاشقان را عام

دریغم آید چون مر ترا نکو خوانند

دریغم آید چون بر رهیت عاشق نام