نیست اینجا هیچ چیزی دل گشای

جز سربریده و جز دست و پای

دیگری گفتش که در راه خدای

پاک بازی چون بود ای پاک رای

گفتم آخر این چه کارست ای خدای

سروران را چند اندازی ز پای

کای همه بد عهدی از سر تا بپای

خوش وفا و عهد می‌آری بجای

بر تن یوسف چنان بازو گشای

کین دم آهش بشنوم از دور جای

جمله تاریک است این محنت سرای

علم در وی چون جواهر ره نمای

رهبر جانت درین تاریک جای

جوهر علمست و علم جان فزای

جمله موسیقار زن، بلبل سرای

لحن داودی ایشان جان فزای

بحرکلی چون بجنبش کرد رای

نقشها بر بحر کی ماند بجای

هست حوتی نه سرش پیدا نه پای

درمیان بحر استغناش جای

شاه گفتش ای لطیف جان فزای

ازچه غرق خون شدی سرتابپای

در خم چوگان چه گویی، هیچ جای

می‌ندانم پای از سر، سر ز پای

بر من بیچاره این در برگشای

وین ز راه‌افتاده را راهی نمای

مرا دیدار خود آن لحظه بنمای

گره یکبارگیم از کار بگشای

کنار راه داری دید بر پای

برو گرد آمده مردم زهر جای

چنانش معبدی کردند بر پای

که گفتی خانهٔ کعبه‌ست بر جای

بدست خویش شاهی کرد بر پای

نجنبید از برای ملک از جای

بر او نه دست می‌جُنبید نه پای

که مقعد گشته بود و مانده بر جای

بدو گفتا که ای بی دست و بی پای

شنیدم من که این ساعت فلان جای

جوان را نیز مادر بود بر جای

چو دید القصّه دو بی‌دست و بی‌پای