پاک دینی کرد از نوری سؤال
گفت ره چون خیزد از ما تا وصال
گفت ما را هر دو دریا نار و نور
می‌بباید رفت راه دور دور
چون کنی این هفت دریا باز پس
ماهیی جذبت کند در یک نفس
ماهیی کز سینه چون دم برکشید
اولین و آخرین را درکشید
هست حوتی نه سرش پیدا نه پای
درمیان بحر استغناش جای
چون نهنگ آسا دو عالم درکشد
خلق را کلی به یک دم درکشد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر با پاک دینی به گفتگو می‌پردازد و از او می‌پرسد چگونه می‌توان به وصال و وصل رسید. پاک دینی پاسخ می‌دهد که برای رسیدن به وصال، باید در میان دو دریا (نار و نور) سفر کرد و راه دوری را پیمود. او می‌گوید اگر این هفت دریا را پشت سر بگذاری، ماهی‌ای جذبت خواهد کرد که تمام هستی را در یک نفس در بر می‌گیرد. این ماهی نماد وجودی است که در عمق دریاهای استغنا قرار دارد و مانند نهنگی است که می‌تواند همه خلق را به یک دم درکشد و به وصال برساند.
هوش مصنوعی: از پاک دینی پرسیدند که چطور می‌توان به وصال و نزدیکی دست یافت؟ او به نور اشاره کرد و گفت که باید از این نور پیروی کرد تا راه را پیدا کنیم.
هوش مصنوعی: هر دوی ما باید به سمت دو دریای مختلف، یکی آتش و دیگری نور، برویم و مسیر طولانی و دشواری را در پیش داریم.
هوش مصنوعی: وقتی این هفت دریا را پس بزنی، ماهی‌ای جذاب در یک لحظه تو را جذب خواهد کرد.
هوش مصنوعی: ماهی که از سینه‌اش نفس می‌کشد، هم آغاز و هم پایان را در بر می‌گیرد.
هوش مصنوعی: در دریای بی‌پایان، ماهی‌ای وجود دارد که نه سرش دیده می‌شود و نه پایش. او در عمق دریا غرق در بی‌نیازی است و جایگاه او در آن فضاست.
هوش مصنوعی: مانند نهنگ که می‌تواند در یک لحظه همه چیز را در وجود خود جای دهد، انسان نیز می‌تواند با تمام وجودش همه چیز را درک کند و به یکباره به آگاهی و فهم عمیق برسد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۳ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.