گرچه می‌دادند نان او را تمام

گرسنه بودی و سیر از جان مدام

روزدیگر چون به میدان شد غلام

می‌دوید آن رند در عشقی تمام

چون چنان بی پا و سرگردی مدام

کانچ داری جمله در بازی تمام

صد هزاران مرد گم گردد مدام

تا یکی اسرار بین گردد تمام

تا نتابد آنچ می‌باید تمام

کار هرگز بر تو نگشاید مدام

نیستی خاکستر و خاکت تمام

جمله آتش ریزیی بر سر مدام

چون بسی باشد یک اندر یک مدام

آن یک اندر یک، یکی باشد تمام

گفت الاهی پس ترا خواهم مدام

عقل و تکلیفم نباید والسلام

چون تو من باشی و من تو بر دوام

هر دو تن باشیم یک تن والسلام

شد حسن آشفته وگفت ای غلام

می‌کند شاهیت چندین احترام

گفت اگر عشقم بگویم با غلام

در غلط افتد که هم نبود تمام

یک کنیزک شد نهان پیش غلام

گفت حالی تا میش آورد و جام

در میان آن همه خوشی و کام

گم شده در چهرهٔ دختر غلام

نیم شب چون نیم مستی آن غلام

چشم چون نرگس گشاد از هم تمام

هم درین نظاره می‌بود آن غلام

تا برآمد صبح از مشرق تمام

تا چو اندر عشق بگدازی تمام

پس شوی از ضعف چون مویی مدام

چل هزاران سال بدهد بردوام

خاصگان قرب خود را بار عام

گفت اینم بس که من بی‌دل مدام

گر درو نرسم درو برسم تمام

خویش را دیدند سیمرغ تمام

بود خود سیمرغ سی مرغ مدام

محو او گشتند آخر بر دوام

سایه در خورشید گم شد والسلام