ای زلف تو دام و دانه خالت

هر صید که می‌کنی حلالت

خورشید دراوفتاده پیوست

در حلقهٔ دام شب مثالت

همچون نقطی سیه پدیدار

[...]

ای آفتاب طفلی در سایهٔ جمالت

شیر و شکر مزیده از چشمهٔ زلالت

هم هر دو کون برقی از آفتاب رویت

هم نه سپهر مرغی در دام زلف و خالت

بر باد داده دل را آوازهٔ فراقت

[...]

رهم بنمای تا درّ وصالت

بدست آرم ز دریای جلالت

وگر قسمیست فکرت یا خیالت

وگر چیزیست ممکن یا محالت

چو در دین حاصل آمد این کمالت

سخن گفتن کنون باشد حلالت

بیان کردم کنون سحر حلالت

کزین سحرست جاویدان کمالت

اگر بر تو نخواهد گشت حالت

نخواهد بود عمرت جز وبالت

اگر در عشق می‌باید کمالت

بباید گشت دایم در سه حالت

بلطفت می‌کنم این را حوالت

نگه دارش خدایا از بطالت

بپرسیدش که هین چون بود حالت

که می‌کردند ز من ربک سئوالت

نهٔ خورشید و گرهست این کمالت

چو در گردی پدید آید زوالت

سپهسالار دیوان رسالت

امام مسند و صدر جلالت

اگر تو هرمزی بر گوی حالت

و یا در خواب می‌بینم جمالت‌؟

دو اسبه دل دوان شد در خیالت

نیافت از هیچ ره گرد وصالت

کسی کو مرده باشد در جهالت

برفته راه حق را از ضلالت

تو کز کشتی شوی دور از بطالت

شوی غرقه بدریای جهالت

وصالم بخش با اندر وصالت

نباشم هیچ جز اندر خیالت

چو ره دادند در عین وصالت

رسیده یافته عین کمالت

همه اینجا توئی اندر جمالت

نمودار است اعیان وصالت

در این آیینه دیدم من جمالت

شدم گویا من از شوق وصالت