ای زلف تو دام و دانه خالت

هر صید که می‌کنی حلالت

خورشید دراوفتاده پیوست

در حلقهٔ دام شب مثالت

همچون نقطی سیه پدیدار

[...]

ای آفتاب طفلی در سایهٔ جمالت

شیر و شکر مزیده از چشمهٔ زلالت

هم هر دو کون برقی از آفتاب رویت

هم نه سپهر مرغی در دام زلف و خالت

بر باد داده دل را آوازهٔ فراقت

[...]

رهم بنمای تا درّ وصالت

بدست آرم ز دریای جلالت

چو در دین حاصل آمد این کمالت

سخن گفتن کنون باشد حلالت

وگر قسمیست فکرت یا خیالت

وگر چیزیست ممکن یا محالت

بیان کردم کنون سحر حلالت

کزین سحرست جاویدان کمالت

اگر بر تو نخواهد گشت حالت

نخواهد بود عمرت جز وبالت

اگر در عشق می‌باید کمالت

بباید گشت دایم در سه حالت

بلطفت می‌کنم این را حوالت

نگه دارش خدایا از بطالت

بپرسیدش که هین چون بود حالت

که می‌کردند ز من ربک سؤالت

نهٔ خورشید و گرهست این کمالت

چو در گردی پدید آید زوالت

سپهسالار دیوان رسالت

امام مسند و صدر جلالت

اگر تو هرمزی بر گوی حالت

و یا در خواب می‌بینم جمالت‌؟

دو اسبه دل دوان شد در خیالت

نیافت از هیچ ره گرد وصالت

کسی کو مرده باشد در جهالت

برفته راه حق را از ضلالت

تو کز کشتی شوی دور از بطالت

شوی غرقه بدریای جهالت

چو ره دادند در عین وصالت

رسیده یافته عین کمالت

وصالم بخش با اندر وصالت

نباشم هیچ جز اندر خیالت

همه اینجا توئی اندر جمالت

نمودار است اعیان وصالت

منم حیران ز دیدار جمالت

بمانده بیخود اینجا کنگ و لالت