اگر شایستهیی راه خدا را

بکلّی میل کش چشم هوا را

مرا گفتی نگو اسرارها را

طریق مصطفی و مرتضی را

تو کردی راز پنهان آشکارا

بیا با من بگو معنی خدا را

شنیدی تو بیان انما را

چرا منکر شدی قول خدا را

نبد فرمان که سازند انبیا را

رموز این قیامت آشکارا

ازین در رو که تا بینی خدا را

ازین درگاه بینی مصطفی را

شناسد از ره وحدت خدا را

امیر خویش داند مرتضی را

تو خود اول شناسی پس خدا را

ز بعد مصطفی خود مرتضی را

نگو دانم همه اسرارها را

طریق مصطفی و مرتضی را

تو گر خواهی که بینی اولیا را

بظهر ساز میکن التجا را

بمعنی چون شناسی اولیا را

بدانی امر اسرار خدا را

درین ره رو که تا بینی خدا را

بدانی سر جملهٔ اولیا را

چنین باید عبادت مر خدا را

چنین می‌رو طریق مرتضی را

گهی پنهان بود گه آشکارا

به‌دستش موم گشته سنگ خارا

چو زان دانش کنی حاصل ضیا را

بقدر خویش بشناسی خدا را

زمین و آسمان را نیست یارا

پذیرفتن نهان و آشکارا

نکرده یک نفس با او مدارا

همه آفاق بر وی آشکارا

چو بردارند تمامت اولیا را

قیامت کشف گردد آشکارا

مشو زانها که گویند هرچه جارا

نباشد آن نباشد پادشا را

کریما قادرا پروردگارا

بفضل خود ببخشی این گدا را