تو مغزی و طلب کن مغز جانت

که ازجان بنگری راز نهانت

شفائی بخش اینجا عاشقانت

بکن پیدا بکل راز نهانت

ایا نادیده وصل جان جانت

در این ظاهر گرفتار عیانت

نمود عشق بنگر سوی جانت

که تا گوید یقین راز نهانت

تو چون یوسف رسی در مصر جانت

شود مکشوف در راز نهانت

منم بنموده رخ اندر دل وجانت

همی گویم دمادم راز پنهانت

منم چون بحردر دریای جانت

چنین آورده در شور فغانت

منم یاهو درون جسم و جانت

حقیقت آشکارا و نهانت

چنان من دوست دارم یاورانت

چنانم زار اینجا در عیانت

چو صیّاد ازل مر مرغ جانت

گرفت و صید کرد آخر نهانت

زهی عطّار تا چند از بیانت

بگو مر جمله اسرار نهانت

سرم بادا فدای سالکانت

حقیقت باتمامت واصلانت

از این جوهر بدان اسرار جانت

که اصل آن شدست اینجا عیانت

ز الّا اللّه میبینم نشانت

از آن میگویم این شرح و بیانت

ز حق حق گفت بود جاودانت

حقیقت حق ز پیدا و نهانت

چنین در خوابی و بیدار جانت

همی‌گویم دمادم در نهانت

نَفَخْتُ فیهِ مِن روح است جانت

ز ذات کل شده عین العیانت

چنان کن در یکی تسلیم جانت

که ذات حق شود کلّی عیانت

تن اندر عشق ده تا جاودانت

کند بیخویش ازنام و نشانت

کنی دیدار مر بیچارگانت

که میجویند در پرده نهانت