کسی مَردَست اندر دید عشاق

که چون منصور گردد کل عیان طاق

اناالحق میزند در کلّ آفاق

میان جمله عشّاق است اوطاق

نمود جمله عشّاقم در آفاق

که از من شور خواهند کرد عشّاق

ز رسوائی مرا طاقت شده طاق

که در درگاه تو ماندم چنین عاق

چنان ره برد اندر وصل عشاق

که افکند دمدمه در کلّ آفاق

بدید او اوج رفعت همچو عشاق

که آمد لعنتی در کل آفاق

بر او شد منکشف اسرار عشاق

که افتادست اندر جان ودل طاق

تو داری سلطنت در خیل عشاق

فکندی دمدمه در کلّ آفاق

منم امروز صاحب درد آفاق

بمن روشن شده اسرار عشّاق

شدم حلقه بگوشت همچو عشاق

زدم هر لحظه کوس عشق را طاق

جمالش فتنه و عشاق آفاق

بخوبی و ملاحت در جهان طاق

لقای ما نظر کن جمله آفاق

مرا در خود ببین درویش مشتاق

بیانست این معانی پیش عشاق

ولیکن هر کسی اینجایگه طاق

دم خود یافتم سلطان آفاق

که این دم هست بیشک در جهان طاق

حضورت آنگهی باشد چو عشّاق

که باشی همچو شمس اندر فلک طاق

زهی حسن تو مغز جان عشّاق

نواها بر زده بر کلّ آفاق

نداند بیخبر اسرار عشّاق

اگر او فی المثل گردد در آفاق

چنین گفت است شبلی پیر عشاق

که گردیدم بسی در گرد آفاق

زهی حسن تو نور جمله آفاق

فتاده لون او و خویشتن طاق

بتو زنده است جسم و جان عشاق

که ذات تست اندر جانها طاق