طمع ببریده است است ازدست آفاق

از آن افتاده جان اندر جهان طاق

چو من دزدی کجا باشد بآفاق

که دزدی اوفتادستم عجب طاق

بسی وصف است اندر عشق عشاق

کسی باید که باشد درجهان طاق

سلامت میکنم ای ماه عشاق

که درجانی و جان از تست کل طاق

زیان و سود چبود جان عشاق

فدای خاکپای تست ای طاق

ز نور شرع اندر کل آفاق

شدم ای جان و دل من در جهان طاق

در آن خمخانه بنگر جمله عشاق

که ایشان گشته ازمستی می طاق

بدان قدر خود اینجا گه چو عشاق

که هستی جوهری در جزو و کل طاق

قراری یافت دل در نزد عشاق

که شد درجان جان امروز کلی طاق

دوایت آن زمان باشد به آفاق

که چون منصور گردی از همه طاق

بتقوی زندگی کن چو عشاق

که از تقوی شوی ای مرد ره طاق

گر این یک ره بری در بود عشاق

تو باشی بیشکی درجسم و جان طاق

اگر شد نفس بینا همچو عشاق

اباجان گردد او اینجایگه طاق

چو کردی ترک جسم و جان به آفاق

تو چون عشاق باشی در جهان طاق

به از خلوت چه باشد نزد عشاق

که در خلوت شدند ایشان یقین طاق

اگر عزلت گزینی همچو عشاق

شوی ای شیخ عالم همچو من طاق

ره مردان منم کرده در آفاق

شده در راه مردان بیشکی طاق

چنین توحید باید گفت مشتاق

که تاگردد حقیقت در عیان طاق

همه منصور مییابم در آفاق

که منصور است اندر جزو و کل طاق

تو صاحب دولتی در کل آفاق

توئی اندر میان واصلان طاق