درین غار چون عنکبوتان غار

ز مور و مگس چند گیرم شکار‌؟

بخندید و گفتا که آمرزگار

به آمرزشم کرد امیدوار

چو مهد آمد اول به تقریر کار

اگر مهدی آید شگفتی مدار

بباید چو آید بر شهریار

چنین پردگی را چنان پرده‌دار

پرده گشای فلک پرده‌دار

پردگی پرده شناسان کار

تا کی ازین راه نو روزگار‌؟

پرده‌ای از راه قدیمی بیار

داغ تو داریم و سگ داغدار

می‌نپذیرند شهان در شکار

رسم ترنج است که در روزگار

پیش دهد میوه‌، پس آرد بهار

خنجر او ساخته دندان نثار

خوش نبود خنجر دندانه‌دار

با تو تصرف که کند وقت کار‌؟

از پی آمرزش مشتی غبار

آدم از آن دانه که شد هیضه‌دار

توبه شدش گل‌شکر‌ِ خوشگوار

اول اندیشه، پسینِ شمار

هم سخنست این سخن اینجا بدار

گاهی از آن حلقهٔ زانو قرار

حلقه نهد گوش فلک را هزار

تا نکند شرع تو را نامدار

نامزد شعر مشو زینهار

از تو نیاید به توی هیچ کار

یار طلب کن که برآید ز یار

تلخ جوانی یزکی در شکار

زیرتر از وی سیهی دُردخوار

آهو و روباه در آن مرغزار

نافه به گل داده و نیفه به خار

گه به سلام ِ چمن آمد بهار

گه به سپاس آمده گل پیش خار

ترکش خیری تهی از تیر خار

گاه سپر خواسته گه زینهار

سایه و نور از علم شاخسار

رقص‌کنان بر طرف جویبار