نگه دار دین آشکار و نهان

که دین است بنیان هر دو جهان

زمینست گنج خدای جهان

همان از زمینست فخر شهان

تنت آینه ساز و هر دو جهان

ببین اندر او آشکار و نهان

ز کردار گرشاسب اندر جهان

یکی نامه بُد یادگار از مهان

گریزان همی شد جم اندر جهان

پری وار گشته ز مردم نهان

پریچهره را دید جم ناگهان

بدوگفت ماها چه بینی نهان

بدان روزگار آنکه بود از شهان

که فرمان ضحاک جست از جهان

یکی نیک دان بخردی کز جهان

زبون افتد اندر کف ابلهان

بشد فاش احوال شاه جهان

به پیش مِهان و به پیش کِهان

بیاکند گنجش ز گنج نهان

پر انبه شدش بارگاه از مهان

سرانجام با پادشا به جهان

اگر چند بد باشد و بدنهان

وزآن سو شد آگه بهو از نهان

کز انبوه زنگی سیه شد جهان

به گرداب ژرف اندر از ناگهان

فتادی و آبت گذشت از دهان

پس اندر گه راز گفتن نهان

زنم بر برش دشنه ای ناگهان

بدان گه که بگرفت طوفان جهان

شد آن خانه سوی گرزمان نهان

چه مهر افکنی بر تن و این جهان

که با تو نه این ماند خواهد نه آن

که دیگر جهان است از ما نهان

که دانا همی خواندش آن جهان

پس او نیست از گوهر این جهان

دگر جایگاهست او را نهان

سرانجام از آن دشت شیری نهان

برد یک یکی را همی ناگهان

به ما چیست نزدیکتر در جهان

همان دورتر نیز وز ما نهان