عکس راز مرد حق دانید روز

عکس ستاریش شام چشم‌دوز

ذکر حق کن بانگ غولان را بسوز

چشم نرگس را ازین کرکس بدوز

آتشی از عشق در جانْ بَر فُروز

سَر بِسَر فکر و عبارت را بسوز

من بدی کردم پشیمانم هنوز

انتظارم تا دیَم گردد تموز

بر درش ماندند ایشان پنج روز

شب بسرما روز خود خورشیدسوز

روی پنهان می‌کند زیشان بروز

تا سوی باغش بنگشایند پوز

پنج‌ساله رنج دیدم پنج روز

جان مسکینم درین گرما و سوز

تا بنه مه می‌شمرد او روز روز

تا نپرد تیر حکم خصم‌دوز

این نخواهد شد بروزی و دو روز

مهلتم ده تا چهل روز تموز

هست عشقش آتشی اشکال‌سوز

هر خیالی را بروبد نور روز

نه نگویم زانک خامی تو هنوز

در بهاری تو ندیدستی تموز

جامه خواب آورد و گسترد آن عجوز

گفت امکان نه و باطن پر ز سوز

رو به زن کرد و بگفتش ای عجوز

خود نباشد فصل دی همچون تموز

پیش او مهمان شد او وقت تموز

هر دو زاهد جمع گشته چند روز

آمد الهام خدا کای بافروز

می عجب داری ز کار ما هنوز

سجده کرد و گفت کای دانای سوز

در دل داود انداز آن فروز

آن یکی گوید درین ره هفت روز

نیست آب و هست ریگ پای‌سوز

چون بدید آن غمزه‌های عقل‌سوز

که ازو می‌شد جگرها تیردوز

صوفیی آمد به سوی خانه روز

خانه یک در بود و زن با کفش‌دوز

هر چه در دل داری از مکر و رموز

پیش ما رسواست و پیدا هم‌چو روز