بعد ازین ما دیده خواهیم از تو بس

تا نپوشد بحر را خاشاک و خس

گر ببارد شب نبیند هیچ کس

که بود در خواب هر نفس و نفس

نه هزارم وام و من بی دست‌رس

هست صد دینار ازین توزیع و بس

زان عزب‌خانه نرفتند آن دو کس

هم بخفتند آن سو از بیم عسس

یک زمان از آتش دل هر سه کس

بر زده با سوز چون مجمر نفس

بود شب‌های مخوف و منتحس

پس به جد می‌جست دزدان را عسس

کفر که کبریت دوزخ اوست و بس

بین که می‌پخساند او را این نفس

خم روان کرده ز سحری چون فرس

کرده کرباسی ز مهتاب و غلس

رنگ باقی صبغة الله است و بس

غیر آن بر بسته دان هم‌چون جرس

کردی ای نفس بد بارد نفس

بی‌حفاظی با شه فریادرس