سزد گر سر پیل را روز کین

بگیرد برآرد زند بر زمین

بپیران چنین گفت خاقان چین

که خود درد ازینست و تیمار ازین

برو آفرین کرد خاقان چین

بپیشش ببوسید چنگش زمین

چنین داد پاسخ که دانای چین

یکی داستانی زدست اندرین

همی خواند بر کردگار آفرین

کزو بود پیروزی و زور کین

پرستنده ي آز و جویای کین

به گیتی ز کس نشنود آفرین

ز یزدان بر آن شاه باد آفرین

که نازد بدو تاج و تخت و نگین

خداوند هند و خداوند چین

خداوند ایران و توران زمین

بدو گفت با او برو همچنین

نیابی ز من گنج و تاج و نگین

چو آن دید گشتاسپ کرد آفرین

بران نامور مهتر پاک‌دین

چو دیدند کردند زو آفرین

بران فرمند آفتاب زمین

همی دود زهرش بسوزد زمین

نخواند برین مرز و بوم آفرین

کمربند گیرمش وز پشت زین

به ابر اندر آرم زنم بر زمین

بدو گفت گشتاسپ من پیش ازین

ببودم بر شاه ایران زمین

ز دیبا و دینار و تاج و نگین

ز تخت و ز هرگونه دیبای چین

بدو گفت لهراسپ کز من مبین

چنین بود رای جهان آفرین

چو یک چند سالان برآمد برین

درختی پدید آمد اندر زمین

جهان آفرین گفت بپذیر دین

نگه کن برین آسمان و زمین

گر ایدونک دانی که من کردم این

مرا خواند باید جهان‌آفرین

به گردش یکی باره کرد آهنین

نشست اندرو کرد شاه زمین