سالها شد که روی در دیوار

دل برآرم به گرد شهر و دیار

تا بیایم نشان آدمیی

کاید از وی نسیم محرمیی

بروم خاک پای او باشم

[...]

پور عبدالملک به نام هشام

در حرم بود با اهالی شام

می زد اندر طواف کعبه قدم

لیکن از ازدحام اهل حرم

استلام حجر ندادش دست

[...]

پدر این قصه از زبان پسر

چون نیوشید گفت جان پدر

نیست پوشیده پیش اهل ادب

که بود ریش پر به عرف عرب

لیک آن پر که مرغ حسن و جمال

[...]

ای شب امید مرا ماه نو

دیده بختم به خیالت گرو

از پس سی روز برآید هلال

روی نمودی تو پس از شصت سال

سال تو چار است به وقت شمار

[...]

سحر چون زاغ شب پرواز برداشت

خروس صبحگاه آواز برداشت

عنادل لحن دلکش بر کشیدند

لحاف غنچه ازگل درکشیدند

سمن از آب شبنم روی خود شست

[...]

چو بندد بیدلی دل در نگاری

نگیرد کار او هرگز قراری

اگر نبود به کف نقد وصالش

به نسیه عشق بازد با خیالش

ولی خونش بود از دل چکیده

[...]

زلیخا با غم با این درازی

چو دید از دایه رحم چاره سازی

بگفت ای از تو صد یاریم بوده

به هر کاری هواداریم بوده

مرا یک بار دیگر یاریی کن

[...]

زهی حسرت که ناگه نیکبختی

کشد تا پیشگاه وصل رختی

کشیده شاهد دولت در آغوش

کند اندوه هجران را فراموش

ندیده خاطرش از غم غباری

[...]

گهرسنج این گنج گوهرفشان

چنین می دهد از سکندرنشان

که چون این خردنامه ها را نوشت

به دل تخم اقبال جاوید کشت

به ملک عدالت علم برکشید

[...]

قاصد رسید و ساخت معطر مشام من

در چین نامه داشت مگر نافه ختن

آن نامه نیست بلکه پی تحفه باغبان

چید از چمن بنفشه و پیچید در سمن

هرگز ندیده نرگس چشمی به باغ دهر

[...]