هر چند که من شعله افسرده عیارم

در خرمن خود سوخته از باد بهارم

بی‌خنده گل بس که تر‌شروی نشستم

صفرای چمن بشکند از ناله زارم

هر لخت تنم مرثیه بخت جوانیست

[...]

ناله را بهر تگ و پو چو کمر بربندم

اول از شش جهتش راه اثر بر‌بندم

اضطرابم چو به دریوزه دیدار آرد

روم از رشته جان بال نظر بر‌بندم

زخم بر دل خورم و مضطربش بگذارم

[...]

ساقی بیا و از میم آشفته حال کن

مغزم ز ترکتاز طرب پایمال کن

ز‌ آن آفتاب‌منش جرعه‌ای بریز

در جام لطف و بدر غمم را هلال کن

خمیازه‌های مهر به یک جرعه آخرست

[...]

ساقیا آن قدح نور بیار

آن چراغ دل منصور بیار

آن شفای تن رنجور بده

کیمیای دل معمور بیار

جرعه‌ای در قدح خاور ریز

[...]

خیز تا رقصیم چون موج تهی رو در سراب

کز طرب در ساغر گل می‌تپد رنگ شراب

ساغر می‌ موج‌خیز عشرت‌ست ای آسمان

برکناری رو که هست اینجا هدر خون حباب

بس که یک رنگند مستان بزم گویی یک گل است

[...]

باز عشقم به کین جان برخاست

از سرا‌پای من فغان برخاست

غم چنانم نشست در دل تنگ

که دویی از میانشان برخاست

این چه طوفان محنت‌ست که باز

[...]

ای دیده از فروغ جمال تو لاله‌زار

اندیشه از تصور حسن تو نوبهار

قومی که منکرند وجود بهشت را

بینند اگر جمال تو گرند شرمسار

تیغی کشیده غمزه شوخت که قدسیان

[...]