در حقیقت جان ندارد، هرکسی جانان ندارد

هرکسی جانان ندارد، در حقیقت جان ندارد

جان که جان باشد نیاساید دمی بی‌رویِ جانان

پس مُحَقَّق‌ دان که هرکس این ندارد، آن ندارد

معنی اندر صورتِ آدم، همان عشق است آری

[...]

ای بشر ای تو گنج نهانی

ای بشر ای جهان معانی

در زمین کوکب آسمانی

در قفس طایر لامکانی

تا بکی قدر خود را ندانی

[...]

این چه غوغاست که در ملک بشر می‌بینم

عالمی را همه پرخوف‌وخطر می‌بینم

همه را کینه‌به‌دل، فتنه‌به‌سر می‌بینم

این چه شور است که در دور قمر می‌بینم

همه آفاق پر از فتنه و شر می‌بینم

[...]

سرشگ دیده دو صد درد را دوا بکند

دل شکسته تن از قیدها رها بکند

دمی حوائج صدساله را روا بکند

دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دعای نیمه‌شبی دفع صدبلا بکند

[...]

ماست کشی بود به عهد قدیم

در هنر ماست کشی مستقیم

بود همی ماست کشی پیشه‌اش

ماست‌کشی روز و شب اندیشه‌اش

ماست همی ساخت به غایت نکو

[...]

مدیرنامهٔ نامی کانون

به بیچون نامه‌ام چون ساخت ممنون

نخست آوردمش تحسین ‌بسیار

که همت میگمارد خوش بدینکار

هزاران همچو من شرمنده دارد

[...]

نازم اقدام جناب میرزا عباس خان

کانجمن شد مستدام از او به شهر اصفهان

همت والای او بنگر که در عهدی چنین

کز کمال و فضل بیزارند ابنای زمان

شعر را خوانند مهمل طعنه بر شاعر زنند

[...]

دو لفظ بی‌جا معمول خلق در هر جاست

از آندو لفظ یکی خود من است و دیگر ماست

از این دو لفظ تهی عالمی پر است عجب

چو سهو یا چو غلط یا چه خبط یا چه خطاست

ندانم این من و ماباقی است است روی چه اصل

[...]

ای خطِ ایرانی ای خالِ جمالِ روزگار

وَه چه زیبایی و جان‌پرور چو خطّ و خالِ یار

به به ای آیینهٔ روشن که می‌سازی عیان

از ادیبانِ جهان چهرِ عروسِ ابتکار

حافظ و سعدی و فردوسی، نظامی، مولوی

[...]

بر خلیج فارس زیبد افتخار زنده رود

زانکه شد منچستر ایران کنار زنده رود

ای صفاهان بر خود از این آبرومندی ببال

زانکه افزود اعتبارات ز اعتبار زنده‌رود

بس چراغ برق می‌گردد بشب پرتوفکن

[...]