دوش من مستانه خوابی دیده ام

در دل شب آفتابی دیده ام

عکس روی آفتاب چرخ را

دوش در جام شرابی دیده ام

زانکه میفرمود جور بی حساب

[...]

باد صبا نکهت جان میدهد

مژده ز اسرار نهان میدهد

از دم پیراست مگر این نسیم

کو نفس بخت جوان میدهد

نفحه عیسی است که در مرغ گل

[...]

بستهٔ دام رنج و عنایم

خستهٔ درد فقر و فنایم

سفتهٔ دست کرب و بلایم

خشک شاخی، نه بر، نی نوایم

چیستم؟ کیستم؟ از کجایم؟

[...]

رهی باشد از این ماتم بدان سور

نمیدانم که نزدیک است یا دور

بود دل منزل حق لیک ما را

بود تا دل حجابی سخت مستور

برو ویرانه کن دلرا که چون دل

[...]

از خداگر دم زنی نامش علی است

ور ز احمد، ساقی جامش علی است

وز شریعت گر سرائی فاش گو

هر چه هست اکمال و انجامش علی است

وز سلوک و جذبه و راه طلب

[...]

ای گلرخ دلفریب خود کام

وی دلبر دلکش دل آرام

شد وقت که باز دور ایام

گامی بزند موافق کام

برخیز تو نیز آسمان وار

[...]

نام تو در نامه حی قدیم

بسم الله الرحمن الرحیم

ذات تو مقصود از این یاوسین

شخص تو معهود از این حاومیم

آیتی از لطف جمال تو بود

[...]

دامن این خیمه را دست سحر بالا گرفت

ساقی چرخ از می خور ساغر صهبا گرفت

آهوی گردون سوار بره شد مانند شیر

یال و دم رنگین زخون، جادرصف هیجا گرفت

بازگشت از دست ظلمت باز شاهنشاه روم

[...]