سخن هرجا ز صنع کردگار است

گواه پای برجا کوهسار است

خصوصا کوه گردون قدر کشمیر

که تیغش می زند بر ابر شمشیر

نگویم کوه، ابدالی تنومند

[...]

نبینم خوش زمین و آسمان را

به خیر آرد خدا، کار جهان را

جهان آن روز راحت را تلف کرد

که رسم دوستی را برطرف کرد

نه تنها دوست با دشمن نسازد

[...]

شنیدم حیله پردازی ز احشام

که در تزویر بودش چون فلک نام

چو خیل اخترانش گله ای بود

کزان خوردی چو طفلان شیر مقصود

خجسته گله ای کز خوردن گل

[...]

ز بس شد فعل بد، غماز چون مشک

جهان را شد دماغ آخر ازان خشک

ز خشکی سرو آمد بر لب جو

به پیچ و تاب همچون شاخ آهو

تفاوت نیست از خشکی ایام

[...]

بیا بلبل که ایام بهار است

گلستان خوش تر از آغوش یار است

صف آرا شد چمن از بید و شمشاد

علمدار سپاهش سرو آزاد

بهار از جنگ دی برگشت فیروز

[...]

بود در زیر زینم بادپایی

نه اسبی، بلکه شوخ دلربایی

اسیر کاکلش خوبان دلجو

گرفتار خم فتراکش آهو

به رنگ نیلگون خود را نموده ست

[...]

خامه‌ام برخلاف عادت خویش

سفله‌ای را کشیده است به پیش

آن کج اندیشه‌ای که همچو کمان

بسته دایم برای جنگ میان

وان میانی که کینه قربان است

[...]

شنیدم روزی از خونابه نوشی

چو گل از پاره ی تن خرقه پوشی

نه فکر زندگی او را، نه مرگی

چو سرو آزاده ی بی شاخ و برگی

در معنی به گوش خود کشیده

[...]

بسم الله الرحمن الرحیم

هست عصای ره طبع سلیم

راوی افسانه ی اهل کرم

طوطی پر ریخته، یعنی قلم

نقل کند کز پی سامان کار

[...]

ای چو گل افکنده هوس های تو

بر سر زر، لرزه بر اعضای تو

داری اگر اصل چو در یتیم

روی مگردان ز کرم چون سلیم

ساده دلی را ز پی راه دور

گشت خری چون خرعیسی ضرور

جانب بازار چو شد جلوه گر

دید فضایی چو جهان پر ز خر

آمده دلال به وصف خران

[...]