چون کمر بست شاه بهر جدال

خانهٔ دشمنان شمار اطلال

از پی خدمت تو اندر حال

کرده از میم صدهزاران دال

چون تو برداشتی نقاب جلال

زان اساریر بر سریر کمال

چون نشستی به بارگاه جلال

چون نمودی به خلق ماه کمال

با تو ایزد چه کرد بر گو حال

بعد از این مدّت دوازده سال

تا به امروز من دوازده سال

بوده‌ام مانده در جواب سؤال

رفت میری بدین مهم در حال

کُشت مرد فسادجو به نکال

نیست بر ظالم از تن و زن و مال

جز مگر خونش ایچ چیز حلال

گِرد کردند از حرام و حلال

جمع کردند زرّ و کاله و مال

راند محمود اسب را برِ زال

تا همی باز پرسد آن احوال

گفت سلطان که گر رود این حال

تو بده مر ورا جواب سؤال

شاه از آن گشت شاد و داشت به فال

با همه خسروی و عزّ و جلال

هست در دین و ملک ظلم و محال

همچو در جسم و جان و با و وبال

شه که عادل بُوَد ز قحط منال

عدل سلطان به از فراخی سال

چکنی پنج روزه ملک خیال

کز پی تست ملک عزّ و جلال

دوستان را مبارکند به فال

دشمنان را همیشه رنج و وبال

بخشش او به وعده و به سؤال

نه امل مال بل امل را مال

دینش فارغ ز گوشمال زوال

جاهش ایمن ز چشم زخم کمال

روز حشر و تغابن و زلزال

او دهد زین قضا جواب سؤال

هست از روی رتبت و اجلال

پشت اسلام و شرع را ز کمال