این سه خصلت اصول را بنیاد

به دو دختر رسول را داماد

سرِ او عمرو عاص داد به باد

سرّ او پیش دشمنان بنهاد

مر نبی را وصی و هم داماد

جانِ پیغمبر از جمالش شاد

شد هزیمت به جانب بغداد

گشته از فعل زشت خود ناشاد

هودج زن به خاک تیره فتاد

وز خجالت نقاب رخ نگشاد

به سوی مکه زود بفرستاد

در تواضع محلّ او بنهاد

سبک از اسب خود بزیر افتاد

در زمان جان به رنج و درد بداد

خصم را روز چند مهلت داد

لاجرم خصم پایدام نهاد

آل مروان و آل سفله زیاد

که نرفتند جز به راه عناد

آنچه پذرفته بود هیچ نداد

مر ورا در دهان نار نهاد

به دروغی دهد سرش بر باد

از خدا و رسول نارد یاد

عمروعاص و یزید و ابن‌زیاد

همچو قوم ثمود و صالح و عاد

هیچ ناورده در رهِ بیداد

مصطفی را و مرتضی را یاد

لعنت دادگر برآنکس باد

که مر او را کند به نیکی یاد

همه از آب این دو روزه نهاد

تازه و تر چو رودهٔ پر باد

همه از آب این دو روزه نهاد

تازه و تر چو رودهٔ پر باد

هوششان در سرای بی‌فریاد

باز چون گوش کرّ مادرزاد

انس دارد همیشه با زهّاد

زانکه زهّاد برتر از عبّاد

دایه‌ای زیر این کهن بنیاد

نیست کس را چو عقل مادرزاد

کرد باید ز بهر کسب معاد

کاسه چون کیسهٔ خرد پر داد