صورتی آراستی معنی کجاست
کی خدا یابی چه رویت با ریاست
ظاهر و باطن به همدیگر نکوست
هر که دارد هر دو با ما آشناست
گرچه تمر و جو ز هر یک تیرگیست
بهتر از این هر دو آن انجیر ماست
مجلس عشقست و ما مست و خراب
این چنین بزم خوشی دیگر کجاست
بحر عشقش را کرانی هست نیست
ابتدا نبود ورا بی انتهاست
آفتابست او و عالم سایه بان
عالمی در سایه بان پادشاست
هر که چون ما بندهٔ سید بود
هم چو بنده سید هر دو سراست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به بررسی معنای واقعی و عمیق عشق و الهیت می‌پردازد. او به زیبایی ظاهری و باطنی اشاره می‌کند و می‌گوید که هر که به این دو جنبه آشنا باشد، درک بهتری از حقیقت دارد. عشق را به مجلسی مست و شاد تشبیه می‌کند و وجود خدا و عشق را بی‌پایان و فراگیر توصیف می‌کند. در پایان، شاعر به بندگی و خدمت به خدا اشاره می‌کند و می‌گوید که بنده واقعی، هم در دنیا و هم در آخرت در خدمت خداست.
هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که منظور از این بیت این است که زیبایی ظاهری چقدر ارزش دارد وقتی معنی و عمق واقعی در آن وجود نداشته باشد. اگر کسی به دنبال خدا و حقیقت باشد، باید به درون و روح خود نگاه کند و نه فقط به زیبایی‌های ظاهری و قدرت‌های دنیوی.
هوش مصنوعی: ظاهر انسان و باطن او باید با یکدیگر هماهنگ باشد. کسی که هر دو جنبه را دارد، به ما نزدیک‌تر است و ما او را بهتر می‌شناسیم.
هوش مصنوعی: اگرچه تمر و جو هر دو ممکن است خاصیت‌های منفی داشته باشند، اما انجیر ما از هر دو بهتر است.
هوش مصنوعی: این محفل، دنیای عشق و محبت است و ما در اینجا سرمست و شادابیم. چنین جشن و شادی دیگری در کجا پیدا می‌شود؟
هوش مصنوعی: در عشق او مرزی وجود ندارد و نمی‌توان برای آن شروعی در نظر گرفت؛ زیرا این عشق بی‌پایان است و همیشه ادامه خواهد داشت.
هوش مصنوعی: او مانند خورشید است که درخشش خود را به همه جهان می‌دهد و جهان مانند سایه‌ای است که تحت تأثیر وجود او قرار دارد، به‌طوری‌که این سایه، سایه‌ای که مربوط به پادشاهی است را نیز پوشش می‌دهد.
هوش مصنوعی: هر کسی که مانند ما به سید (و مقام او) ارادت و بندگی داشته باشد، در دو دنیا (دنیا و آخرت) بهره‌مند خواهد بود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
مرغ ایمانرا دو پر خوف و رجاست
مرغ را بی‌پر پرانیدن خطاست.
ای نگارین چون تو از خوبان کجاست
نیست کس را آنچه از گیتی تراست
قد و روی و زلف،سرو و ماه مشک
مشک، پیچان، ماه، تابان، سرو،راست
تا مرا مهر تو اندر دل نشست
[...]
«ای قوامی هر که چون تو نانباست
تا قیام الساعه فخر شهر ماست »
«گندم فضل خدای از بهر تو
کشته اندر دستگرد کبریاست »
«تخمش از تقدیس عرش ایزدیست
[...]
رتبت و تمیکن صدر موئتمن
همچو قدر و همتش بی‌منتهاست
آفتابش در سخاوت مقتدیست
واسمان را در کفایت مقتداست
طبع شد بیگانه با آز و نیاز
[...]
عشق تو همچون قضا فرمانرواست
وصل تو همچون قدر مشکل گشاست
لعل میگونت بسرخی میزند
سرخیش زانست کاندر خون ماست
عشق تو زرد کرد رنگ روی من
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.