باز نما به مطربان نغمۀ جان گداز را
تا بدرند از طرب پردۀ اهل راز را
گر بنشانیم شبی شمع صفت برابرت
پیش رخیت بنگری سوز دل گداز را
خوش بود ای سرور جان ناز تو و نیاز من
ناز بکن تو هر زمان تا نگری نیاز را
گر بنمایی ای صنم سجده گه دو ابرویت
جانب کعبه کی برند اهل نظر نیاز را
شاهدی از هوای جان خاک ره نگار شد
تا که رسد بپای بوس آن شه سرفراز را
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر به زیبایی و جذابیت معشوق اشاره می‌کند و از مطربان می‌خواهد که نغمه‌ای دلنواز را به نمایش بگذارند تا احساسات عمیق و رازآمیز را بیدار کنند. او از معشوق می‌خواهد که با ناز و نیاز خود، دل او را به شعف آورد و لحظاتی را با او سپری کند. همچنین، شاعر به عبادت و نذر عشق اشاره دارد و از زیبایی ابروهای معشوق به عنوان کعبه‌ای مقدس یاد می‌کند. در نهایت، به عشق و اشتیاقش نسبت به معشوق اشاره می‌کند و می‌گوید که او به چنین معشوقی تمایل دارد تا به پای او بوسه بزند.
هوش مصنوعی: به نوازندگان نشانی از آهنگ دل‌سوزی بده تا با شادی و خوشحالی پرده‌های پنهان‌کاران را کنار بزنند.
هوش مصنوعی: اگر شبی شمعی را به نشانه تو در پیش رویت روشن کنیم، می‌توانی گرمای دل داغ‌دیده را ببینی.
هوش مصنوعی: خوشحالی در این است که تو، ای محبوب دل، از من خواسته‌هایم را بپذیری و هر زمان که بخواهی، به شیوه‌ای لطیف و عاشقانه رفتار کنی تا من نیازهای واقعی‌ام را ببینم.
هوش مصنوعی: اگر تو ای معشوق، زیبایی‌های خود را نشان دهی، اهل دانش و فهم این‌قدر از تو قائلند که در برابر ابروهای قوس‌دار تو، خود را به سجده می‌اندازند و با این کار توجه‌شان به کعبه، به معنای واقعی، معطوف می‌شود.
هوش مصنوعی: شاهدی از عشق و احساس در خیابان به سمت معشوق ظاهر شد تا به پای بوس آن شخصیت بلندمرتبه برسد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
اشک چو پرده می‌درد، خلوتیان راز را
چند به دل فرو خورم، ناله جان‌گداز را؟
هر سحری ز خون دل، آب زنم به راه تو
رفته به دامن مژه، سجده‌گه نیاز را
دیده شب نخفته را، وصف دو زلف او مکن
[...]
خیز و به ناز جلوه ده قامت دلنواز را
چون قد خود بلند کن پایهٔ قدر ناز را
عشوه پرست من بیا، می زده مست و کف زنان
حسن تو پرده گو بدر پردگیان راز را
عرض فروغ چون دهد مشعلهٔ جمال تو
[...]
دل که زیاده می کند، قاعده نیاز را
مایه ناز می شود، خوی بهانه ساز را
خون کدام بی گنه ریخته بر زمین،که تو
بر زده ای چو شاخ گل، دامن سروناز را
پیش تو نیم جان خود بازم، اگر ز مردمی
[...]
خیز و به جلوه آب ده، سرو چمن تراز را
آب و هوا ز باده کن، باغچه ی نیاز را
صورت حال چون شود، بر تو عیان که همچو سرو
ناز تو جنبش از قلم ، چهره گشای راز را
آه که طبل جنگ و آن گه به گاه آشتی
[...]
همسر بوالهوس مدان، عاشق پاکباز را
زهر چش جفا مکن، مشرب امتیاز را
سینه حریف چون شود، آن مژهٔ دراز را
دشنه شکسته در جگر، چنگل شاهباز را
گر نبود قبول تو، جنس کساد دین و دل
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.