دوست جز دل نمی پذیرد جای
در دل بر کسی دگر مگشای
دوست را هیچ جانخواهی یافت
تا ترا در دو کون باشد جای
در آن دوست را که کلید تویی
تا درآیی زخویشتن بدرآی
برسرکوی آن توانگر حسن
سیر از هر دوعالمست گدای
ازپی نان اگر سخن گوید
همچو لقمه زبان خویش بخای
ملک دنیا به اهل دنیا ده
کاه تسلیم کن بکاه ربای
دست همت برآور ای درویش
خویشتن را ازین وآن بربای
هرکه از دام غیر دانه بخورد
مرغ اوراست بیضه گوهر زای
تیره از زنگ حب جان ماندست
دل که آیینه ییست دوست نمای
جانت گر در سماع خوش گردد
چون شکر درنی ودم اندر نای
از سر وجد دست برهم زن
زود بر فرق آسمان نه پای
حال خود را ز چشم خلق بپوش
گنج داری بمفلسان منمای
دست در کار کن که از سر مویی
نگشاید گره بناخن پای
هرکه بر خود در مراد ببست
دست او شد کلید هر دو سرای
کم سخن باش سیف فرغانی
وربگویی برین سخن مفزای
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان اهمیت دوست و عشق در زندگی می‌پردازد. شاعر می‌گوید که برای دوستی و عشق واقعی، دل باید تنها به یک نفر تعلق داشته باشد و نباید به کسی دیگر باز شود. دوست حقیقی همان کسی است که همچون کلید درهای دل‌های ماست و ما را از خودمان بیرون می‌آورد.
شاعر تأکید می‌کند که برای دستیابی به زندگی معنوی و عشق واقعی، باید از وابستگی‌ها و دنیای مادی فاصله گرفت. دستیابی به کمال و حیثیت واقعی تنها از طریق ارتباط با دوست و عشق امکان‌پذیر است. همچنین، بر این نکته تأکید می‌کند که لازم است خود را از قید و بندهای دنیا رها کرد و به‌جای آن به کشف خود و جلوی روی خود پرداخت.
شاعر در نهایت توصیه می‌کند که باید کم‌حرف بود و در کارهای خود جدیت داشت تا بتوان به حقیقت و عشق دست پیدا کرد.
هوش مصنوعی: دوست فقط دل را می‌پذیرد و به کسی دیگری اجازه نمی‌دهد که دل را در اختیار بگیرد.
هوش مصنوعی: هیچ دوستی به اندازه‌ای که تو در دل من جا داری، وجود ندارد.
هوش مصنوعی: دوست تو، کلید ورود به حقیقت و واقعیت توست. زمانی که او بیاید، می‌توانی از خودت و محدودیت‌هایت رها شوی.
هوش مصنوعی: در کنار کوچه آن بی‌نیاز زیبارو، تمامی نعمت‌ها و خوشبختی‌ها در دو جهان، متعلق به اوست.
هوش مصنوعی: اگر کسی تنها به دنبال نان باشد و حرف بزند، باید همچون لقمه‌ای که در دهانش است، زبان خود را کنترل کند و نگه دارد.
هوش مصنوعی: دنیای مادی را به کسانی که به آن وابسته‌اند بسپار، و خودت از این دنیای فانی دوری کن.
هوش مصنوعی: ای درویش، عزم و اراده‌ات را به کار ببر و خودت را از وابستگی به دیگران آزاد کن.
هوش مصنوعی: هر کسی که از دست دیگران بهره‌مند شود، به نوعی به شایستگی و زیبایی دست پیدا می‌کند.
هوش مصنوعی: دل که به خاطر عشق و محبت دچار غم و اندوه شده، مانند آینه‌ای است که نمی‌تواند به درستی تصویر دوستی را نمایش دهد.
هوش مصنوعی: اگر روحت به شادی و سرور بیفتد، مانند شکر که در آب حل می‌شود، خود را در این حال نباخت و صدای دل‌انگیزی را از ساز شنید.
هوش مصنوعی: به سرعت و با شوق و ذوق، دستانت را به هم بزن و با انرژی، پاهایت را بر روی زمین قرار بده تا تأثیر خود را بر آسمان بگذاری.
هوش مصنوعی: حالت را از دیده‌ی مردم پنهان کن، زیرا تو دارای گنجی هستی که آن را به تهیدستان نشان ندهی.
هوش مصنوعی: به خودت مشغول باش و تلاش کن، زیرا تنها با اندکی دقت و تمرکز می‌توانی مشکلات بزرگ را حل کنی.
هوش مصنوعی: هر کسی که به خواسته‌ها و آرزوهای خود تسلط پیدا کند، می‌تواند به دست آوردن هر دو دنیا، یعنی دنیای مادی و دنیای معنوی، را ممکن کند.
هوش مصنوعی: کم صحبت کن و در مورد این موضوع بیش از این صحبت نکن.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای خداوند عید روزه گشای
بر تو فرخنده شد چو فر همای
مژده ها داردت ز نصرت و فتح
شاد باش و به عز و ناز گرای
ای بر اطراف مملکت برده
[...]
ای همایون بنای آهو پای
آهویی نانهاده در تو خدای
ایمن از مکر و قصد یکدیگر
در تو شیران و آهوان سرای
سقف تو چون فلک نگارپذیر
[...]
هست گویی به حکم بار خدای
آفتاب اندر این خجسته سرای
آفتابی که دید در گیتی
بر نهاده کلاه و بسته قبای
سایهٔ ایزدست شاه جهان
[...]
بیش از این در میان چاه مپای
دست بر حبل زن، زچاه برآی
بس مبارک بود چو فر همای
اول کارها به نام خدای
ذوالجلالی که پیک درگهش اند
ماه و خورشید آسمان فرسای
آنکه اندر خزان قدرت اوست
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.