... چو این گفته شد شاه و هر دو سپاه

سوی نینوا بر گرفتند راه

چو لختی برفتند یکران شاه

باستاد برجا نپیمود راه

... بود این زمینی که دادم خبر

ازین پیش پیغمبر راهبر

همان وادی سوک وماتم بود ...

... همانا که بر مرگ تن داده ای

به راه اجل چشم بنهاده ای

بدو گفت شاهنشه نینوا ...

... نبینی که این لشگر نابکار

گرفتند بر من سر راه تنگ

همه نیزه وتیغ و زوبین به چنگ ...

... نه آبی که لب تر نمایم ازوی

نه مردی که گردم ازوراه جوی

ز تازی تکاور فرود آمدم ...

... زدین نیاکان او بگذرید

بدو گفتم ای راهب هوشیار

چنین کار از ما شود آشکار ...

... کند جنگ با دشمن خویشتن

نیم من به گیتی که در راه او

شوم کشته ی تیغ بد خواه او

بدو گفتمای راهب پارسای

پناهنده ام من به یکتا خدای ...

... سگالند پیکار با شاه دین

مراگفت راهب کز آنان نه ای

به مهر شهنشاه – محکم پی ای ...

... به پیش آمدم رنج زاندازه بیش

که تا راه جستم به یاران خویش

مراگفت بابت چه پیش آمدت ...

... ابا پور پیغمبر نیکخواه

که مارا سوی حق نموده است راه

مکن دشمنی – گرد زشتی مگرد ...

... به خونریزی شاه اهل ولا

به همراه او از سپاه شش هزار

همه نیزه داران تازی سوار ...

... که خود عمرو بد نام آن بد نهاد

ز مردان کاری به همراه اوی

هزاران دو زشت اختر وکینه جوی

پس از وی پی رزم فرخنده شاه

سنان ستم پیشه بسپرد –راه

ز کوفی سواران هزاری چهار ...

... که خود بود قعقاع فهریش نام

به همراه آن زشت ناپاک دین

هزاری چهار ازسواران کین ...

... پی رزم بگزیده ی کردگار

به همراه وی را هزاری سه مرد

همه جنگجویان دشت نبرد ...

... کجا بود نامش یزید رکاب

به آنان بپیوست وهمراه اوی

هزاری دو بد گوهر کینه جوی ...

... به رزم شهنشاه آورد روی

هزار از سواران به همراه اوی

سپاهی که با شاه دین رزم جست ...

... به فرزند فرمود فرخنده شاه

که آیند یاران ما هم ز راه

درآندم یکی گردآمد پدید ...

... بدیدند دو پیر کافور موی

که تازند باهم تکاور به راه

پیاده به همره غلامی سیاه ...

... خدا باد راضی زکردارتان

کشیدید سختی به راهم همی

ازین رنجتان عذر خواهم همی ...

... به عزم شهادت زده بارگاه

به همراه او اهل بیت رسول

غریب اند و بی یار و زار و ملول ...

... برفت و ابر توسنان بر نشست

زکوفه برون رفت و از راه دور

باستاد برکف عنان ستور ...

... شما را پشیمانی آمد فراز

سوی کربلا کردم آهنگ راه

که خود جان کنم برخی جاه شاه ...

... بدان رزمگه مسلم آن هر دوتن

ویا از پی او سپردند راه

پی یاری داور کم سپاه

... گزین کرد از آنان پی کارزار

به همره بیاورد و بسپرد راه

که پیوسته گردد به یاران شاه ...

... سر از کوهسار آتش طور زد

سواری پدید آمد از گرد راه

به نزد عمر رفت آن رو سیاه ...

... عمر اندر آن تیره شام سیاه

سوی لشگر شاه پیمودراه

به همراه آن زنشت تیره روان

تنی بیست ازکوفیان شد روان ...

... چو دید آن خداوند گیتی پناه

که بدخواه را برده شیطان ز راه

بدو گفت کای تیره مغز پلید ...

... تنی بیست از یاوران را ببر

به همراه ای یادگار پدر

سپهبد برفت و ببرد آن سران ...

... نپذرفت فرمان آن تا جور

همی راه پیکار می جست باز

همی خواست باز آورد ترکتاز ...

... کشیده است تا شب پرند سیاه

سوی مسکن خود سپارید راه

به جمازه ی شب سواری کنید ...

... به هر سو تو راییم ازپی دوان

تویی مرشد راه و ما رهسپار

تو جانان و ما جملگی جان نثار ...

... چو دید آن خداوند فرخنده پی

که آن سالکان راه کردند طی

همه غرق یارند و خالی ز خویش ...

... همی سوزدم دل که از چار سوی

ببسته است راه تو ای پاکخوی

تو را چاره ای نیست درکار خویش ...

... چو فردا شود کار بر شاه تنگ

نخستین گرفتم سبک راه پیش

سوی خرگه دوده ی پاک خویش ...

... کشیدم سبک ازمیان تیغ خویش

گرفتم پس از دمان راه پیش

چو نزدیک کردم بدو راه را

بدیدم جمال شهنشاه را

که دارد به کف تیغ و با اشک و آه

خرامد ز بالا و پستی به راه

نماید نظر با دریغ و فغان ...

... سپس با دم تیغ فرخنده شاه

زدی هرکجا بود خاری به راه

مرآن خارها را همه گردکرد ...

... همه اهل بیت رسول امین ص

از آن کندم این خارها را ز راه

که چون کودکانم به افغان و آه ...

... و یا برخی شه نماییم جان

سپارید راه این زمان همگروه

سوی خرگه شاه یزدانشکوه ...

... همین شد که با او شماراست جنگ

براو برزکین راه بستید تنگ

پسر دختر شاه بطحا بود ...

... هم اکنون که آن شاه دنیا و دین

به همراه آل رسول امین

شما را به مهمانی از مرز خویش ...

... نپذرفتی آن خواسته را زشاه

به مکر و فریبت زد ابلیس راه

به آهنگ کین با جهانبان خویش ...

... تن مرد لرزان چو چوب سنان

بدانسان چو یک لخت پیمود راه

مهاجر بدو گفت کای رزمخواه ...

... مکن با خداوند خود دشمنی

عنان باز گردان ازین راه زشت

مرو سوی دوزخ بچم زی بهشت ...

... ز تو شه تهی دست بابت مخواه

سر خویشتن ده مرا زاد راه

دراین جنگ پیشی بجوی از پدر ...

... کت آرم سپاس ای خداوند پاک

که این کشته در راه دین شد هلاک

ننالم من ازمرگ فرزند خویش ...

... نخواهد پس ازمرگ فرزند زیست

نخستین منت بستم ای شاه راه

من آوردمت سوی این رزمگاه ...

... که من ای جهاندار دین پناه

ببستم چو بر رهبر خویش راه

بدیدم یکی کودک خوب چهر ...

... زکار سپهبد دلش گشت تنگ

زاسبان خود باره ای راهوار

فرستاد بهر دلاور سوار ...

... گران نیزه اورا تن نامدار

نگون آمد از باره ی راهوار

سپهری به روی زمین کرد جای ...