... که گردد اشک مجنون قطره زن دنبال محمل ها

بمیر از خویش تا زین موج خیز غم امان یابی

که شخص مرده را زود افکند دریا به ساحل ها ...

... بلبل بینوایی افتاده ست

غرقه در موج خیز غم جامی

بی رخ آشنایی افتاده ست

... شه چو عاجز شود از خصم شبیخون آرد

رنگ خوارزم شود موج زنان دریایی

سیل اشک من اگر روی به جیحون آرد ...

... گر سایه سرو تو بر آب و گلم افتد

من جامیم آن بحر معانی که گه موج

صد گوهر سیراب به هر ساحلم افتد

... چون معلق جرسی می رود و می آید

تن زارم ز تو در موج سرشک افتاده ست

بر سر آب خسی می رود و می آید ...

... به سیل فنا ده همه رخت و پخت

به موج بلاکش همه چیز و میز

ببر جامی از چرپ و شیرین دهر ...

... بود خوشترم جان به هجران سپردن

چو نبود درین موج خیز آشنایی

خوشا رخت هستی به طوفان سپردن ...

... وین عیب را گرفته هنر فضل مفضلی

کامد نمی محیط ز موج تفضلش

دریا دلی که چین کراهت ندیده جود ...

موج زن می بینم از هر دیده طوفان غمی

می رسد در گوشم از هر لب صدای ماتمی ...

... اهل ترمذ هر حصاری کز صبوری داشتند

موج زد این سیل اندوه آن حصار از بیخ کند

چون چشید این چاشنی را بلخ چون تصحیف خویش ...

... در بزم طرب راغب و مرغوب نماند

نیل فلک از موج قضا طغیان کرد

در مصر بقا یوسف و یعقوب نماند

... پیش کسری ز خردمند حکیمان می رفت

سخن از سخت ترین موج درین لجه غم

وان یکی گفت که بیماری و اندوه دراز ...

... آبم ز کرم به روی کار آوردی

وز موج فراقم به کنار آوردی

صبرم به دل ز غم فگار آوردی ...

... در آن اثنا آوازی به گوشش رسید که کژدم چیزی بر پشت وی می زد سؤال کرد که این چه آواز است جواب داد که این آواز نیش من است که بر پشت تو می زنم هر چند می دانم که بر آنجا کارگر نمی آید اما خاصیت خود را نمی توانم گذاشت

سنگ پشت با خود گفت هیچ به از آن نیست که این بد سرشت را از این خوی زشت برهانم و نیکو سرشتان را از آسیب وی ایمن گردانم به آب فرو رفت وی را موج بربود و به جایی برد که هرگز نبود

هر عوانی که درین بزمگه شر و فساد

تار صد حیله به هر لحظه ازو ساز دهند

به ازان نیست که در موج فنا غوطه خورد

تا وی از خلق خود و خلق ز وی باز رهند

... از سفله نیل مکرمت امید داشتن

کشتی به موج لجه حرمان فکندن است

پیش عدو زبون شدن از میل مال و جاه ...

... که باقی اوست الباقی هو الله

ازین موج و ازین دریا چه گوییم

بقا دریا بود ما موج اوییم

شوی آگه ز کنه این ضرورت ...

... بحر عصیان از بلندی کرد پستم زانکه زد

بر زمین از آسمان هر موج این طوفان مرا

سازم از لوث ریا غسل طریق ای پیر دیر ...

... گر دوصد صبر و شکیبم نقش گردد در ضمیر

در زمان از موج سیلاب فراقش زایل است

می نماید سعی دور از وی هلاکم را اجل ...

نسیم صبح نمود از تغار صهبا موج

چو باد شرطه که آرد ز روی دریا موج

به باده زورق می را گر افکنی باشد

چو کشتی ای که به دریا روان بود با موج

پی هلاک حریفان ز حله دختر رز

نموده هر طرف از لاله رنگ خارا موج

شبی که بود برش غیر مردم از غیرت

ازان سبب که فکندم به بحر سودا موج

ز چین ابرو و چاه ذقن فرو گشتم

چرا که هست ز گرداب غرقه ها تا موج

مگر برآوردم از بحر باده موج کرم

غریق را نبرد بر کنار دریا موج

نگر به بحر فنا شرح حال فانی خوان

ازان خطوط که سازد ز لجه پیدا موج

... چون نظر جانب آن سرو گلندام افکند

نیست بر آب شمر موج ز تحریک نسیم

که اجل از پی مرغان طرف دام افکند ...