... چون گل بشکفتم ز طرب گرچه از این بیش

چون لاله همی خون دلم در دهن آمد

گفتم که ازاین پس من و مدح تو ازیراک ...

از رنگ رخ تو لاله پرتاب شده است

نرگس ز پی چشم تو بی خواب شده است ...

... فام لب می از آن لب می فام است

رنگ رخ لاله زان رخ گل رنگ است

بی یاد تو نرگس قدح زر نگرفت

بی نقش تو لاله رنگ آذر نگرفت

آخر ننشست قدت از پای چو سرو ...

یارم چو کلاله بر گل و لاله نهاد

جان نیز دل شکسته بر ناله نهاد ...

در مجلس خسرو همایون اختر

آن طرفگی لاله سر مست نگر

هم خال و رخست و هم ندیم ساقی ...

دشت از مجنون که لاله می روید از او

ابر از دهقان که ژاله می روید از او ...

... دست بر فرق چون رباب نداشت

کیست کز عشق لاله رخ تو

رخ چو لاله به خون خضاب نداشت

گرچه صیدم مرا مکش به عذاب ...

... تا مرا در هزار کار نهاد

همچو لاله فکند در خونم

بر دلم داغ انتظار نهاد ...

... لمعه ای لعل خوشاب لب او

رونق لاله و لالستان برد

گفتم ای جان و جهان جان عزیز ...

... هر نفس جلوه گر از دست دگر می گذرد

لاله بس گرم مزاج است که با سردی کوه

با دلی سوخته در خون جگر می گذرد ...

... آبی چو گلابش ز صفا در دهن آورد

لاله چو شهیدان همه آغشته به خون شد

سر از غم کم عمری خود در کفن آورد ...

... تا روز رستخیزش زان می خمار گیرد

گر ماه لاله گونش تابد به نرگس و گل

گلزار پای تا سر از رشک خار گیرد ...

... مخمور ز گلستان برآمد

چون لاله فروغ روی او یافت

دلسوخته شد ز جان برآمد ...

... گلهای جگر سوخته در بار نهادند

زان غرقه خون گشت تن لاله که او را

آن داغ سیه بر دل خون خوار نهادند ...

... کز نفس سردت و باران اشک

لاله من برگ خزان می کند

شفقت او بین که رخم در سرشک

چون رخ خود لاله ستان می کند

شیوه او می نبد اندر فرید ...

... سبزه تازه روی را نو خط جویبار بین

لاله سرخ روی را سوخته دل چو من نگر

خیری سرفکنده را در غم عمر رفته بین ...

... بسوخت زآتش هجر تو زار زار دریغ

چو لاله زار رخت شد ز چشم من بیرون

ز خون چشم رخم شد چو لاله زار دریغ

چو گل شکفته بدم پیش ازین ز شادی وصل ...

... دلت که گلشن تحقیق بود ای عطار

بسوخت همچو دل لاله ز انتظار دریغ

... چون بنفشه سوکواری مانده ام

همچو لاله غرقه خون بی رخش

داغ بر دل ز انتظاری مانده ام ...

... دستم چو از نیرنگ او آمد به زیر سنگ او

بر چهره گلرنگ او چون لاله در خون آمدم

گاهی ز جان بی جان شدم گاهی ز دل بریان شدم ...