|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این چهار بیت به زیبایی و اهمیت یاد معشوق پرداخته است. او میگوید که بدون یاد معشوق (نرگس)، هیچ زبانی (قدح زر) خوش نخواهد بود و لالهها نیز نمیتوانند رنگ زیبایی به خود بگیرند. همچنین از استقامت و زیبایی معشوق با اشاره به قامت سروی یاد میکند که هرگز خم نمیشود. در نهایت، شاعر میگوید که تا زمانی که معشوق را در دست ندارد، خوشبختی و شادی واقعی را تجربه نمیکند.
هوش مصنوعی: بدون یاد تو، گل نرگس زیبایی خود را از دست میدهد و گل لاله نیز بدون وجود تو، رنگ و زیباییاش را نمیتواند پیدا کند.
هوش مصنوعی: در نهایت، تو همچنان استوار ایستادی و قامتت از زمین بلند نشد، چون سرو بلند. ولی خوشبختیام به اندازه گل در دستانم نیست و نمیتوانم آن را نگهدارم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
کس از رخ چون ماه تو بر برنگرفت
تا صد دامن ز چرخ گوهر نگرفت
ناسوختن از تو طمع خامم بود
تا بنده نسوخت با تو اندر نگرفت
ساقی قدحی که شمع دل درنگرفت
تاز آتش می زندگی از سر نگرفت
آه از می لعلت که بدین باده ناب
هر کس که لبی نهاد لب برنگرفت
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.