... مفتی صلاح آیین از درازگوشان است

خرقه دوش را بار است رهن باده کن زاهد

غنچه در گلستان ها از سبو به دوشان است ...

... بر هم نزنم چشم به شبهای جدایی

صد شیشه ز پرگاله دل بر مژه بار است

گل می کند از شرم نهان دست نگاربن ...

... شکوفه رفت و قلندروش این کنایت گفت

که برگ تا نفشانند بار نتوان بست

دمی ست نوبت ما بی بضاعتان ساقی ...

... خاکم آن روزکه درمیکده خواهد شد خشت

بار دیگر کندش کاتب اقبال رقم

هر چه بر صفحه ما خامه تقدیر نوشت ...

... شادیم که گریه های مستی

بر خاطر ما غبار نگذاشت

آن سبزه خط و آن بناگوش ...

... داغ دل خسته را به مرهم

آن طره مشک بار نگذاشت

بر دوش و برم ردای تقوی ...

... بر خاک درت پاره دل ریخت سرشکم

در کوی تو این قافله بار سفر انداخت

همچون جرس افسانه فروش است خروشم ...

... موسی صفت ز آتش غیرت نمی روم

در سایه نهالی اگر شعله بار نیست

مانع نمی شود کف بی مایه سیل را ...

... غربال صفت عرصه ی گیتی همه چاه است

غم بار گشاید چو به سر وقت من آید

در ره گذرد هر که دلم قافله گاه است ...

... حالی شده سرمست مرا بس که تغافل

یک بار نپرسید ز حالم که چه حال است

هجرانگل حرمان حجاب نظر توست ...

... ای چشم تماشای دو عالم نگرانت

خم شد قدم از بار دل خود نه ز پیری

یارب نکشد بار دل پیر و جوانت

ترسم که رسایی نکند پایه بختم ...

بار ستم یار گران است و گران نیست

جانبازی عشاق زیان است و زیان نیست ...

... فردا چه بود حال چو کارت به خود افتد

بار تو دو روزی ست که بر دوش زمین است

دلها چو صدف بسته میان دایگیش را ...

... دارد به رهت در نظرم عزت مژگان

خاری که سر از دیده خونبار کشیده ست

باری به گران سنگی عشق تو ندیدم

عمری ست که دوش دلم این بار کشیده ست

طرار سر زلف سیاه تو عجب نیست ...

تن سختی کشم نزار دل است

کمر کوه زیر بار دل است

دل از آن طره در پریشانی است ...

... می گدازد چو رشته گوهر

ناتوانی که زیر بار دل است

ز دم آیینه پاس دار حزین

نفس پاک هم غبار دل است

... نیفشانی حزین تخم امیدی

که بار آرد پشیمانی درین کاخ

طرب ای دل که یار می آید

گل عشرت به بار می آید

چو گل آشفته کن گریبان را ...

... هر کجا ذلتی ست در عالم

بر سر اعتبار می آید

عشق معراج سربلندی هاست ...

نالم به اثر گر غم او یار نباشد

گریم به نمک دیده چو خونبار نباشد

بخرام به بالین من ای آینه سیما

دارم نفسی کآینه را بار نباشد

لب می مکم از چاشنی درد ببینید ...

... از قافله اشک سبک خیزتری نیست

این گرم روان بار به دلها نگذارند

از پای دل خویش بکش خار علایق ...

... رهروان زابله آبی به خس و خار زدند

عید دیدار مبارک به جگر سوختگان

که عجب نقشی از آن روی عرق بار زدند

شد چو پیراهن فانوس فروزان به نظر

آستینی که به مژگان شرر بار زدند

خال مشکین تو را زد چو رقم کلک قضا ...

... عبث بر دوش آزادی کشیدم رخت هستی را

ندانستم که بار زندگانی منتی دارد

خیال نرگسش پیمانه پیما بود در خوابم ...