... بر سرم آمد لاشه صبرم ز عجز

تنگ اسب امتحان چندی کشی

بس سبک دل گشتی از عشق ای فرید ...

... تا اختران آینه گون را دهد جلا

در پای اسب شام کند اطلس شفق

در جیب ترک صبح نهد عنبر صبا ...

... روز و شب این نفس سگ او را ندیم

اسب چندانی که می تازد سوار

بر بر او می دود سگ در شکار ...

... چون رسید آنجا که زندان بود شاه

شد ز اسب خود پیاده زود شاه

اهل زندان را چو برخود بارداد ...

... گفت من دو چیزدارم دوست تر

آن یکی اسبست ابلق گام زن

وین دگر یک نیست جز فرزند من

گر خبر یابم به مرگ این پسر

اسب می بخشم به شکر این خبر

زانک می بینم که هستند این دو چیز ...

... بیار انبان چو سر محکم ببستی

به پیش اسب من نه باز رستی

نهاد آن پیرزن انبانش در پیش

چو بادی شد روان یک رانش از پیش

چو پیشی یافت اسب شاه ازان زال

زبان بگشاد وشه را گفت در حال ...

یکی بر خم نشست و خویش خم ساخت

که اطلس بایدم با اسب و با ساخت

بدو گفتند تا اطلس شود راست ...

... به جنگ خلق خورشید جهان سوز

نهد بر گوش اسب این نیزه هر روز

درین جنگ آشتی سوره نبینی ...

... شمار لشگرم سیصد هزار است

سلاح و اسب و گنجم بی شمار است

بر من چارصد پیل است دربند ...

... شه از هر سوی سرگردان چرا رفت

ز یک سو اسب بینی رخ نهاده

ز یک سو پیل بر گردن فتاده ...

... در آهن غرق کرده همچنان سم

مگر چشم از دو گوش اسب تا دم

سپه چون کوه می شد فوج بر فوج ...

... دورخ بر هم لب از پاسخ فگندند

ببوسه اسب در شهرخ فگندند

چو جوزا آن دو مهوش روی در روی ...

... دو مغز و هر دو در یک پوست بودند

زده اسباب شادی دست درهم

بپای افتاده دو سرمست در هم ...

... کزو بفروخت خسروزاده رارخ

چو خسرو دید اسب از پی روان کرد

زمین را پر هلال آسمان کرد

اگرچه اسب او میرفت چون تیر

ز تک یک دم نمیاستاد نخجیر ...

... ندید از تیره بختی گرد شبدیز

چو ضایع گشت اسب شاهزاده

قدم میزد رخی پر خون پیاده ...

... که چون باید دل از دستش بدر کرد

چو شه زین کرده اسبی پیشش آورد

بیک ساعت بزیر خویشش آورد ...

... چنان پیچید گل بر خود به صد رنگ

که در گهواره طفل و اسب در تنگ

چو کار از حد بشد شهزاده روم ...

... برون آور ازین دیوار پستم

مگر چون پاسبان بیدار گردم

همه شب گرد این دیوار گردم ...

... فلک از عکس چون دریای خون شد

زمین از پای اسبان چون ستون شد

معلق گر نبودی طاس گردون ...

... ز خون شنگرف گفتی میسرشتند

همه شنگرف اسبان مینوشتند

چنان برخاست ازعالم قیامت ...

... بپیش صف درآمد خسرو از پس

کشید از خون بپای اسب اطلس

چو رعدی گشت حالی یک فغان زد ...

... بزودی کرد قیصر کار ره ساز

فرستاد اسب و خلعت پیش شه باز

رخ خورشید رخشان نازده تیغ ...

... مگر کز پرده بیرون جویمت من

دو اسبه دل دوان شد در خیالت

نیافت از هیچ ره گرد وصالت ...

... که خوش باش ای جوان و جام می گیر

جوانی داری و اسباب شاهی

مکش جور و بکن چیزی که خواهی ...

نرد هوس وصال میباید باخت

اسب طمع محال میباید تاخت

یک لحظه سپر همی نباید انداخت ...

در عشق تو اسب جان بسر خواهم تاخت

پروانه صفت پای ز پر خواهم ساخت ...

چندان که به جهد اسب جان میرانم

چون مینگرم هنوز در زندانم ...

ای صبح چرا اسب ستیز انگیزی

یعنی به دمی آتش تیز انگیزی ...

... همه دیوند در صورت چوآدم

بصد باره ز اسب و گاو و خر کم

نمی دانند دین مصطفی را ...