... اخلایی اخلاییبشویید از دل من دست

کزین اندیشه دادم دل به دست موج دریایی

یقول العشق لی یا هو فصیحا فاتحا فاه ...

... یا مسکرالعقول یا هادم الوقار

شاه سخن ور آمد موج سخن درآمد

نحن الصدا نصدی والله خیر قاری

... انا وجدنا درا فقدنا

لما ولجنا موج اللیالی

می گرد شب ها گرد طلب ها ...

... آنکس خورد که باشد مقبول کیقباد

دریای رحمتش ز پری موج می زند

هر لحظه بغرد و گوید که یا عباد ...

... نوبت ترجیع شد ای جان من

موج زن ای بحر درافشان من

شد سحر ای ساقی ما نوش نوش ...

... ز پگه جام چو دریا چو به کف بگرفتم

صفت موج دل و گوهر گویا برگو

بحر پرجوش چو لالاست بر آن در یتیم ...

... آب حیوان از کجا خواهی تو یافت

موج دریا را کجا خواهی شکافت

موج خاکی وهم و فهم و فکر ماست

موج آبی محو و سکرست و فناست

تا درین سکری از آن سکری تو دور ...

... باقیان را برده تا قعر زمین

موج دریا چون به امر حق بتاخت

اهل موسی را ز قبطی واشناخت ...

... عقل پنهان ست و ظاهر عالمی

صورت ما موج یا از وی نمی

هر چه صورت می وسیلت سازدش ...

... تو ندانی بحر اندیشه کجاست

لیک چون موج سخن دیدی لطیف

بحر آن دانی که باشد هم شریف

چون ز دانش موج اندیشه بتاخت

از سخن و آواز او صورت بساخت

از سخن صورت بزاد و باز مرد

موج خود را باز اندر بحر برد

صورت از بی صورتی آمد برون ...

... غرق حق خواهد که باشد غرق تر

همچو موج بحر جان زیر و زبر

زیر دریا خوشتر آید یا زبر ...

... چون تقاضا بر تقاضا می رسد

موج آن دریا بدینجا می رسد

چونک قصه حال پیر اینجا رسید ...

... هر دو بر هم می زنند از تحت و اوج

بر مثال آب دریا موج موج

صورت بر هم زدن از جسم تنگ

اختلاط جانها در صلح و جنگ

موجهای صلح بر هم می زند

کینه ها از سینه ها بر می کند

موجهای جنگ بر شکل دگر

مهرها را می کند زیر و زبر ...

... با چنان قوت که او را بود هم

موج آن ملکش فرو می بست دم

چون برو بنشست زین اندوه گرد ...

... سوی ساحل افکند خاشاک را

چون کشد از ساحلش در موج گاه

آن کند با او که آتش با گیاه ...

... حسها و عقلهاشان در درون

موج در موج لدینا محضرون

چون بیاید صبح وقت بار شد ...

... که چراغت روشنی پذرفت ازو

من غلام موج آن دریای نور

که چنین گوهر بر آرد در ظهور ...

... نوح چون شمشیر در خواهید ازو

موج طوفان گشت ازو شمشیرخو

احمدا خود کیست اسپاه زمین ...

... رحمتم موقوف آن خوش گریه هاست

چون گریست از بحر رحمت موج خاست

... کف برآورد آن غلام و سرخ گشت

تا که موج هجو او از حد گذشت

کو ز اول دم که با من یار بود ...

... صد چو عاج ابن عنق شد غرق او

می نماید موج خونش تل مشک

می نماید قعر دریا خاک خشک ...

... از دو پاره پیه این نور روان

موج نورش می زند بر آسمان

گوشت پاره که زبان آمد ازو ...