... کهنه دزدی غارت او برملا ست

لاله می نالد که داغ من کجاست

حق نصیب تو کند ذوق حضور ...

... نصیب من فغان نارسای است

به خاک مرقد من لاله خوش تر

که هم خاموش و هم خونین نوای است

به راغان لاله رست از نو بهاران

به صحرا خیمه گستردند یاران ...

نماند آن تاب و تب در خون نابش

نروید لاله از کشت خرابش

نیام او تهی چون کیسیه او ...

نگیرد لاله و گل رنگ و بویم

درون سینه ام مرد آرزویم ...

دمید آن لاله از مشت غبارم

که خونش می تراود از کنارم ...

گلستانی ز خاک من بر انگیز

نم چشمم بخون لاله آمیز

اگر شایان نیم تیغ علی را ...

شریک درد و سوز لاله بودم

ضمیر زندگی را وا نمودم ...

... که من دارم سرشتی عاشقانه

سرشک لاله گون را اندرین باغ

بیفشانم چو شبنم دانه دانه

... نسازد جز به بوهای رمیده

ز خاکش لاله می روید ولیکن

قبایی دارد از رنگ پریده

بگیر از ساغرشن لاله رنگی

که تاثیرش دهد لعلی به سنگی ...

نخستین لاله صبح بهارم

پیا پی سوزم از داغی که دارم ...

به ما ای لاله خود را وانمودی

نقاب از چهره زیبا گشودی

ترا چون بر دمیدی لاله گفتند

به شاخ اندر چسان بودی چه بودی

... اگر آبش دهی از شیشه من

قد آدم بروید شاخ لاله

... وقتست نگارا که تو هم چهره فروزی

اکنون که گل و لاله همی چهره فروزند

فضلیست مساعد چه خوش آید که درین فصل ...

... چون گذرم اوفتد به باغ تو ایدون

گیرم چون لاله داغ هجر تو بر دل

نوحه سرایم بر او چنانچه بر اطلال ...

... بر هر که بنگری به همین درد مبتلاست

بی داغ نیست لاله باغ بشر همی

سختی چو بالسویه بود سهل می شود ...

... به من یک ذره مخفی نیست حالت

تو از کون های گرد لاله زاری

یکی را این سفر همراه داری ...

... پس از مرگم سرشک غم بباری

به قبرم لاله و سنبل بکاری

... دست مزن تا نشود زینهار

عارض من لاله صفت داغدار

گر اثری ماند از انگشت تو ...

... سوی من آیند همه همچو سیل

عصر گذر کن طرف لاله زار

سرو قدان بین همه لاله عذار

هر زن و مردی که به من بنگرد ...