... لب ناچشیده از نفس آتشین خویش

چون داغ لاله باده به پیمانه سوختیم

دل بوده است محفل شمع طراز ما ...

سر تا قدم از خون جگر غیرت باغم

گلرنگ تر از لاله بود پنبه داغم

در میکده درد چو من نیست حریفی ...

... افزود حزین آتشم افسانه ناصح

چون لاله ازین باد برافروخت چراغم

... بر سرم فوج خزان از چه سبب می تازد

خیمه چون لاله به دامان بهاری نزدم

ناوک ناله من خونی امیدی نیست ...

... همین پست و بلندی اززمین وآسمان دارم

ز من چون لاله چاک سینه پوشیدن نمی آید

نمی گویی که داغ عشق را تا کی نهان دارم ...

... در عشق تو داغ خوشی افتاده به دستم

این لاله به آرایش دستار فرستیم

صد خسته گرفته ست سر تیر نگاهت ...

... از بس مرا به مشرب پروانه الفت است

آتش به جای لاله به دستار بسته ام

شاید شبی شمیم گلی ره غلط کند ...

... یک ره به غلط گر به زبان قلم آیم

آموخته داغ توام بس که چو لاله

آتشکده بر دوش به باغ ارم آیم ...

جزای دوستی از شعله رخساران غمی دارم

به رنگ لاله بر دل داغ دشمن مرهمی دارم

عجب نبود اگر باشد ز جا جنبیدنم مشکل ...

... آسایشی به ملک سلیمان نیافتم

چون لاله غیر داغ مرا درکنار نیست

هرگز گل امید به دامان نیافتم ...

... نمی خواهد کسی آبادیم ویرانه عشقم

ز داغ سینه دارم لاله زاری در کنار خود

ز سوز دل سمندر ساز آتشخانه عشقم ...

... داغ عشق است که سرمایه آرایش ماست

شمع سان زآتش دل لاله به دستار زنیم

ناخن از بهر خراشیدن دل در کف ماست ...

... چو سلک نظم جگر پاره ها گسسته حزین

گره به رشته این اشک لاله گون نزدم

بر آن سرم که غم تازه در کنار کشم

ز داغ عشق به دل طرح لاله زار کشم

بسی کشیدم از آسودگی خمار بس است ...

... گرمی نمانده در دل پروانه مشربان

باید چو شمع لاله غریبانه سوختن

باید به شمع تقوی و کفرم زد آستین ...

... نیست در کوی وفا انجمنی بهتر ازین

سرو قد سبزه خط و لاله رخ و غنچه دهن

کشور حسن ندارد چمنی بهتر ازین ...

این لاله نیست بر سر مشت غبار من

گل کرده است داغ کسی از مزار من ...

از اشک لاله رنگ گلی در کنار کن

شاخ خزان رسیده خود را بهار کن ...

... اشک دمادم ژاله ای از دامن صحرای من

برق تجلی لاله ای از سینه کهسار تو

با من تویی شب تا سحر من مست خواب و بی خبر ...

... یک نفخه زان شمیم به تاتار آمده

سنبل به تاب و لاله سیه مست و گل به ناز

یک جلوه ز آن جمال به گلزار آمده ...

... آیا پی کدام مسلمان برآمده

زان آب تیغ لاله هر زخم پیکرم

شاداب تر ز لعل بدخشان برآمده ...