زان عارض لاله گون و آن خال بنفش

نه فکر کلاه دارم و نه غم کفش ...

از لاله و گل به رنگ و بوتر می بال

از هر چه نمو کند نکوتر می بال ...

... بنای طاقتم را موج سیلاب است پنداری

شبی کز داغ حرمانش دلم چون لاله درگیرد

به دستم ساغر می جام خوناب است پنداری ...

... گویی که منکسف شد از آفتاب نیمی

چون برگ لاله را هر لخت دلی ز داغت

خون گشته است نیمی گشته کباب نیمی ...

... سیر بهار رنگ ندارد گل ثبات

لغزد مگر چو لاله کسی را به داغ پا

آنجا که نقش پای تو مقصود جستجوست ...

نشد دراین درسگاه عبرت به فهم چندین رساله پیدا

جنون سوادی که کردم امشب ز سیر اوراق لاله پیدا

صبا زگیسوی مشکبارت اگر رساند پیام چینی

چو شبنم از داغ لاله گردد عرق ز ناف غزاله پیدا

فلک ز صفری که می گشاید بر عتبارات می فزاید ...

... دل از داغ محبت گر به این دیوانگی بالد

همان یک لاله خواهد طشت پرخون کرد صحرا را

بهار تازه رویی حسن فردوسی دگر دارد ...

... نفشرد خشکی اگر گلو ته آب دم نزدی چرا

گل و لاله جام جمال زد مه نو قدح به کمال زد

همه کس به عشرت حال زد تو جبین به نم نزدی چرا ...

... به ارباب تلون صافدل کی مختلط گردد

به رنگ لاله وگل امتزاجی نیست شبنم را

کرم درگشت استغنا پرکاهی نمی ارزد ...

... به کیمیا ندهد خاک آن سرکو را

عتاب لاله رخان عرض جوهر ذاتی ست

ز شعله ها نتوان بردگرمی خو را ...

... داغ حسرت سرمه گرداند به دلها ناله را

برلب آواز شکسن نیست جام لاله را

ما سیه بختان حباب گریه نومیدی ایم ...

... سوخت دل اما چراغ مدعا روشن نشد

در جگریارب چه آتش بود داغ لاله را

ازدل خون بسته بیدل نشیه راحت مخواه ...

... از ره مروبه عیش شبستان این چمن

جز شمع کشته چیست به فانوس لاله را

دل فرد باطل است خوشا جوش داغ عشق ...

... رنگ رطوبت چمن دهربنگرید

کاندربغل سیاه شد آیینه لاله را

بیدل دلت هوای محبت گرفته است ...

... صدگردش است و یک گل رنگ بهار عنقا

هرچند نوبهاریم یا جوش لاله زاریم

باغ دگر نداریم غیر ازکنار عنقا ...

... قلمی به خاک سیاه زن بنویس خط غبار ما

صف رنگ لاله بهم شکن می جام گل به زمین فکن

به بهار دامن ناز زن ز حنای دست نگار ما ...

... رفع کلفت از مزاج تیره بختان مشکل است

همچو داغ لاله شام بی سحر داریم ما

انفعال هستی از ما برندارد مرگ هم ...

... باغ دهر از ماست بیدل روشناس رنگ درد

لاله سان آیینه داغ جگر داریم ما

داغ گل کرد بهار از اثر لاله ما

سرمه گردید صدای جرس ناله ما ...

... هرقدم آه می کشد آبله در قفای ما

دور بهار لاله ایم فرصت عیش ماکم ست

داغ شدیم وداغ هم گرم نکرد جای ما ...

... صید ما حکم صدا دارد به گوش دام ها

لاله و گل بس که لبریزند از صهبای رنگ

در شکستن هم صدایی سر نزد زین جام ها ...

... در دیده بیدل نبود یک دل پر خون

بی داغ هوای تو در تن لاله ستان ها