... گر سایه کمند تو افتد بر آینه

بی اختیار کوچه دهد همچو رود نیل

عزم تو گر اشاره نماید بر آینه ...

... نشسته در عرق خون ز انفعال جبال

چو رود نیل دهد کوچه پیش دست کلیم

اگر به کوه کند عزم راسخش اقبال ...

... در تن فیلان چو رود نیل در هر حمله ای

کوچه ها از زخم تیغ غازیان شد آشکار

چون لوای شاه روی قلعه داران شد سفید ...

... از کمان ماه تمام او چو گردد هاله دار

کوچه ها پیدا شود در آسمان چون رود نیل

گر ز عزم صادق آرد رو به این نیلی حصار ...

... کند ملک دلها مسخر شکوفه

کم از کهکشان نیست هر کوچه باغی

ز بس ریخت بر خاک اختر شکوفه ...

... اقبال اگر به کوه کند عزم راسخش

چون رود نیل کوچه دهد از پی گذار

از داغهاش دود چو مجمر شود بلند ...

... برآید چون کمان او ز قربان

دهد سد سکندر کوچه چون نیل

چو آید توسن عزمش به جولان ...

... خون خاک آمده از جرعه فشانان در جوش

کوچه ها از می گلرنگ رگ کان شده است

روزگار طرب و مستی و بی پروایی است ...

... خرمهره اند و در پی افسار می روند

در کوچه های شهر چرا خون نمی رود

زینسان که خلق روی به دیوار می روند ...

... دویدی چنان تیغ در جسم و روح

که در کوچه رگ شراب صبوح

به شمشیر گردان ز خرطوم فیل ...

... شکوهش اگر حمله آرد به فیل

دهد کوچه از بیم چون رود نیل

نهنگی است تیغش به بحر مصاف ...

... ز خرطوم پیلان در آن جنگ گاه

به ملک عدم بود یک کوچه راه

ز گرد آسمان قلزم قیر شد ...

سر به دیوار ندامت می زند تدبیر ما

راه بیرون شد ندارد کوچه زنجیر ما

گریه های تلخ ما را چاشنی دیگر بود ...

دل به دام زلف آن مشکین کمند افتاده است

مرغ بی بال و پری در کوچه بند افتاده است

در حریم خاکساری سرکشی را بار نیست ...

... مرو از راه برون بر اثر نکهت زلف

که سر از کوچه زنجیر برون می آرد

... در دل سنگ توان رخنه به همواری کرد

رشته را عقد گهر کوچه دهد تا گذرد

به شتابی که گذشتم من ازین وحشتگاه ...

... شب تا سحر از سلسله جنبانی زلفی

در کوچه زخمم گذرد قافله مشک

شود سعادت دولت نصیب اهل قلم

هما ز کوچه این استخوان بدر نرود

... زان پیش که بنیاد شود کلبه شادی

در کوچه ما ساخت قضا خانه غم را

... کنند آرایش دخترچه های خود چو مادرها

چو آن سرو سهی قامت به سیر کوچه باغ آید

درختان را به انداز سلامش خم شود سرها ...

همچو راه کوچه زنجیر در صحرای عشق

هرقدم صدچاه غم در پیش و پس باشد مرا ...

آن مرغ بینواییم کز آشیانه ما

صد کوچه باغ راه است تا آب و دانه ما

ما شعله ایم لیکن پیش کسان ز تمکین ...