|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره عشق و وابستگی است. شاعر اشاره می‌کند که دلش در دام زلف معشوق گرفتار شده و مانند پرنده‌ای بی‌پر و بال در کوچه‌ها سرگردان است. همچنین به محدودیت‌های خود اشاره می‌کند و می‌گوید در حریم کوچکی که دارد، نمی‌تواند سرکشی کند. در پایان، شعله‌ی عشق و بزمش نیز بر روی خاکساری افتاده و نشان‌دهنده‌ی شدت احساسات اوست.
هوش مصنوعی: دل در دام زلف آن معشوق افتاده و حالتی از عشق و وابستگی دارد. به مانند پرنده‌ای بی‌پر و بال که در کوچه‌ها به دام افتاده است، بی‌تاب و بی‌حالش مانده است.
هوش مصنوعی: در محیط فروتنی، نافرمانی جایگاهی ندارد، چرا که آتش این مهمانی بر زانوی درخت مقدس افتاده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.