... به کف بر می و چشم ها نیم مست

ز نسرین و از لاله دسته به دست

فراوان بر هرکسی چون نثار ...

... به خروار بد نرگس و نسترن

همان سوسن و لاله و یاسمن

نشستند و بر کف نهادند جام ...

... گل و سنبل و نرگس و نسترن

که بردند با لاله و یاسمن

فراوان به گوهر درآمیختند ...

... سوی رامش و بزم شادان شدند

نهادند بر کف می لاله رنگ

پریچهره بر دست مزمار و چنگ ...

... بکردند رزمی در آن کارزار

که شد دشت ماننده لاله زار

تخواره برآویخت با ارمیال ...

... زگرد سپه گشت زنگارگون

زمین را نمودند چون لاله زار

پر از کشته کردند از خستهخار ...

... در ایشان فتادند مردان مرد

چو در لاله زار اوفتد باد سرد

سپهبد فروماند خسته به جای ...

... تو آفتاب و ابری کز فر و سعی تو

گلها و لاله ها دمد از خار و از گیا

ابیات من چو تیر است از شست طبع من ...

... هزاردستان بر هر گلی هزار نوا

ز لاله راغ همه پر ز زرمه حله

ز سبزه باغ همه پر ز توده مینا ...

... وان ماه که نیستش کسی همتا

بر عاج شکفته بینمش لاله

در سیم نهفته یابمش خارا ...

... هوا چون زلف دلجویان به بوی عنبر سارا

ز پستی لاله شد خندان چو روی دلبر گلرخ

ز بالا ابر شد گریان بسان عاشق شیدا

ز خندان لاله شد گیتی چو خلق خسرو مشرق

ز گریان ابر شد دنیا چو طبع خسرو دنیا ...

... ز بهر آن که ببیند سپاه خسرو را

به راغ لاله پدید آمد از میان حجاب

به بوستان کمر زر ببست گلبن زرد ...

... همی ستانند انصاف شادی از احباب

نشانده مطرب زیبا فکنده لاله لعل

به پای ساقی گلرخ به دست باده ناب ...

... ببارد ابر و جهد برق تا پدید آرد

ز خون دشمن بر خاک لاله سیراب

به رزم آتش افروخته است خنجر تو ...

... به بوی نافه آهوست سنبل بویا

به روی رنگ تذروست لاله سیراب

از آن خجسته و شاه اسپرغم هر دو شدند ...

... هزار دستان با فاخته گمان بردند

که گشت باران در جام لاله باده ناب

به رسم رفته چو رامشگران خوش دستان ...

... بسان مستان بگشاد چشم خویش از خواب

به پیش لاله بنفشه سجود کرد چو دید

که هر دو برگی از لاله شد یکی محراب

مگر که بود دم جبرییل باد صبا ...

... وانکس که نه چون مورد وفادار تو باشد

مانند دل لاله دلش در خفقانست

نه بار جهان بر تن تو هیچ نشسته است ...

... از روی تو حشمت همه چون نرگس چشمست

در مدح تو دولت همه چون لاله دهانست

در مدحت سودست و زیانست به مالت ...

... ور فصل خزان بینم دایم به چه معنی

زندان من از دیده من لاله ستانست

نه آفت و اندوه مرا وصف قیاس است ...

... قمری و بلبل عواد خوش و صناجست

روی ترکان را تا وصف به لاله است و به گل

زلف خوبان را تا نعت به قیر و ساجست ...

... مژه چون آب داده پیکانیست

همچو لاله ز خون دل روییست

چون بنفشه ز زخم کف رانیست ...

... می آتشی ات روشن کانرا شرار نیست

مجلس چو لاله زار کند جام می به رنگ

گرچه هنوز وقت گل و لاله زار نیست

بوس و کنار باید و دل شادمان از آنک ...

... وز هیبت تو دیده و روی مخالفان

پرخون چو لاله باد و کفیده چون نار باد

هر تازه گل که ملک تو را بشکفد ز بخت ...

... همه خزانه اسرار من خراب کنند

نقاب شرم چو لاله ز روی بردارند

چو ماه و مهر سر و روی در نقاب کنند ...

... رونق و زینت و بها باشد

چون گل لاله جای من ز چه روی

همه در خار و در گیا باشد ...

... از بس که گرد قصد سوی آسمان کند

وان پاره زعفران را در لاله زار خویش

نیلوفر حسامش چون ارغوان کند ...