... دماغ ناز سرو و گل ندارد

نباشد لاله را پیش گل آن حال

که پوشد از ته دل جامه آل ...

... شده مخصوص هر کشتی بهاری

ز گلگون چهره هر یک لاله زاری

ز بس کشتی فلک در زر گرفته ...

... مرا هندست از کشمیر مقصود

چراغ لاله را روغن بود دود

نهال قدس در کشمیر کم نیست ...

... به دامن سایه خود چیده از خاک

حلال لاله بادا دامن پاک

عذار سبزه این باغ خرم ...

... دهد عکس گل و غنچه گواهی

شفق را لاله او سرخ رو کرد

خضر از شبنمش می در سبو کرد ...

... نگردد تا فضایش ظلمت آلود

چراغ لاله را در دل گره دود

نهان در زیر هر برگش بهاری ...

... کف پا را کند خاکش حنایی

که هست از لاله در شنجرف سایی

کشیده گرد او دیواری از گل ...

... قدم بیرون منه زنهار ازین باغ

که دارد عالمی را لاله اش داغ

هوای این گلستان صحت افزاست ...

... وگر بهر ستادن دست گیرم

چو برگ لاله گیرد پا به قیرم

سرم چندان عصا را متکا کرد ...

... در گل رخسار حیا رنگ و بوست

لاله عذاری که حجابش نماند

برگ گلی دان که گلابش نماند ...

... باید اگر رنگ بود در حساب

لاله دهد بیشتر از گل گلاب

گل به ازان گل که گلابیش نیست ...

... در جگرم بس که فرو برده چنگ

ناخن گردون شده چون لاله رنگ

ذره صفت بس که تنک مایه ام ...

... زخم مرا مشک بود خانه زاد

لاله من رسته ز خاک مراد

سینه کوه است پر از ناله ام

داغ سیه کاسگی لاله ام

تیره شد از پاس نفس سینه ام ...

... خون جگر چون نفسم بسته شد

لاله و گل در چمنم دسته شد

چرخ به هر صید که بگشاد شست ...

... نفس دم به دم زو دم تازه یافت

به ذکرش گل و لاله در باغ مست

به جام تهی رفته نرگس ز دست ...

... که از یاد آتش برد خار را

کند تا به کی لاله داغم به داغ

مرا هم عطا کن گلی زان چراغ ...

... ز گلشن به جز گل چه باشد مراد

گل و لاله دانند تا خار و خس

که از چشمه مقصود آب است و بس ...

به صحرا مگر سایه اش پا فشرد

که در خاک خون در دل لاله مرد

به دریا اگر عکس در آب راند ...

... ز دندان او کوه دارد خبر

که از لاله دندان نهد بر جگر

کشد فیل بان گر ز نیلش به سنگ ...

... به خون غرقه دامن سپرهای کرک

ز شمشیر چون لاله شد ترک ترک

سر ساده بر نیزه بی شمار ...

... ز پیکان دل خسته دزدیده آب

ز خون لاله گون قبه های سپر

چو در عرصه باغ گل های تر ...

... سبک کرد گرز گران کوه قاف

ز پیکان پرخون جهان لاله زار

به سر ابر شمشیر شد ژاله بار ...

... چو حرفش کند بر زبان ها گذار

دهن ها ز خون پر شود لاله وار

کند از دل سخت دشمن غلاف ...

... که بست آشیان بر سرش فاخته

هنوزش قلم کار در لاله داشت

که در چشم نرگس نظر می گماشت ...

... زمرد برد سبزه اش را نماز

کف خاکش از لاله یاقوت ساز

دل از فیض جنت در او بهره مند ...

... بلندی ز بالای سروش خجل

لب جویش از لاله رنگین چنان

که لب های سبزان هندی ز پان ...

... شراب قدح سوز دارد به جام

که دارد به جز لاله عیش مدام

مگر کرده نرگس به سویش نگاه ...

... چو آیین جعفر گل جعفری

چو گل های رعنا درین لاله زار

خزان را پس پشت کرده بهار ...

... فلک زین چراغان سورست داغ

که چون لاله از خاک روید چراغ

جهان برگ عشرت ز بس کرده ساز ...

... نشاندند گل گرچه ایشان به باغ

ز بذل تو چون لاله داغند و داغ

به یکتایی ات در کرم نیست کس ...

... مرا بر دل از داغ صد گل شکفت

ز حرفی که با غنچه ای لاله گفت

که چون می کنی خنده بی داغ دل ...

... ز گلشن پی گل نگیرم سراغ

شود روشن از لاله ام چشم داغ

کی از غم بود باک دیوانه را ...

... مبادا ز بلبل تهی صحن باغ

نیابی به گلشن گل و لاله ای

که گوشی ندارند بر ناله ای ...

... که آن برکند نخلت آخر ز بن

درین بوستان لاله گر نیست داغ

چرا برنکرد از ته دل چراغ ...

... خریداری گل به بلبل گذار

به زرق و ریا لاله این چمن

عصا و ردا کرده جزو بدن ...

... به جز تاب در روی گل هیچ نیست

کجا لاله را برفروزد چراغ

نباشد اگر در میان پای داغ ...