... فکند جنبش مویش مرا بدریایی

که تا نگاه کند دیده موج چین خیزد

ستیزه جو که به تریاق زهرکس ماند ...

... کانها سفن مددت بر اکبها

یغشاه موج ظلال السیف کالقلل

و لم تنل اولیاء نثار مآربه ...

... بمحفل اسد الله چو گشت چهر افروز

زخور ببرج اسد موج زد عرق زحیا

بدان مثابه مصفاست لوح عصمت وی ...

... جز بآب تیغ تو ننشست از وی التهاب

لشکریرا کآمد از موج محیط افزون شکوه

کشتی هر یک شکست از باد گرزت چون حباب ...

... لطف تحریرش بصارت هشته در چشم ضریر

پیش فرش موج خشکد بر رخ بحر محیط

نزد بذلش رعد نالد بردل ابر مطیر ...

... که نی بدرج الوهیت از تو گوهری الیق

بعالمی که زند از تو موج بحر خدایی

بنوح می نرسد جز که ناخدایی زورق ...

... دیگر از یک دو صدف پاره نزد لاف کرم

ثانیا موج نهنگ افکن تیغت چون یافت

داد از پشت نهنگان به خراج تو درم ...

... قلزم شده از تف هوا خشک چو هامون

هامون زده از تابش خور موج چو قلزم

خلق از اثر روزه این فصل چنان مات ...

... ناگهان بر سپه خصم چورانی تو سمند

جای خوی خون زندش موج ز بیمت بمسام

خواهد از سطوت تو چرخ مناص از آجال ...

... هم مگر در خواب بیند بعد از این همتای من

هفت بحر موج زن را گر فرا سنجی بوهم

قطره باشد ز بحر طبع گوهر زای من ...

... یکدو غواص باقبال شه انگیخت به یم

بحر دل موج گسل سنگ جگر سیم بدن

صدفی چند برآورد زدریا چو سپهر ...

... مشو مغرور از اوجت و یاز استارگان فوجت

که این بحر ار زند موجت نه گردونست نه کیوان

الا برجیس کار آگه بیاد میر پنج شه ...

... ببزم املاک از او اوجی برزم اجلال ازو فوجی

زبحر قهر او موجی دو صد کشتی شکن طوفان

بمیدان چونکه چهر آرد طپش در ماه آرد ...

... که تا سالی مهی ماند درون بیت خود سرطان

شکوهت برتر از انجم جلالت موج زن قلزم

جنابت قبله مردم حضورت کعبه ارکان

... ابر اگر با تو رود اوج بگو باد مسنج

بحر اگر با تو زند موج بگو آب مسای

تا موالید سه و عقل ده و ارکان چار ...

... گنج و صفت را تواندگنج در مضمون من

پیش اوج طبع دریا موج لؤلؤ فوج تو

استقامت نیست اندرگفته موزون من ...

... یاد عابس کز دل جیحون گذشت

موج اشکش از سر گردون گذشت

... اندام روح بخشش درخون بزیر و بالا

مانندکشتی نوح کز موج درتلاطم

هم پیکر بدیعش پامال نعل ابرش ...

... دل فایز برد گه گه دهد باز

مثال الفت موج و کنار است

... زناخدایی الطاف او سفینه ی نوح

زچار موج حوادث نگشت طوفانی

نسیم عاطفتش بر خلیل چون به وزید ...

... دیوانگی ما بود کافسانه عالم شد

موج دل دریایی برخاست به رسوایی

وقتی که به شیدایی در کوی تو محرم شد ...

... که از تن می رود دنبال آن محمل نشین جانم

مکن بر من ملامت گر ز چشم موج خون خیزد

که اندر بحر هجرانست هر دم خوف طوفانم ...

... بیادم یاد او نگذاشت حرفی ور گهر خواهی

بدامن بر چو گردد موج زن دریای عمانم

خموشی شرط عشق آمد نه من گویم که در مستی ...