همچو داغ لاله نور از من مجوی

مرده شمع دودمانم از فراق

... یک گل نچیدم از باغ وصلت

دست تهی کرد چون لاله داغم

تا خون روان شد از گوش مینا ...

نشاط از سبزه مینا ندیدم

طرب از لاله صهبا ندیدم

بسی دیدم قد بالابلندان ...

... بر سرم گر افسر شاهی گذارد روزگار

چون کلاه لاله بردارم به صحرا افکنم

بی لاله رخسارت گر سیر چمن کردم

صد شکوه ز بی برگی با سرو و سمن کردم ...

... همچو کهسار به زورم نتوان بود به شهر

موسم لاله چو در دامن صحرا باشم

خوش آنکه موج زن وصل آن نگار شوم

به رنگ آب هم آغوش لاله زار شوم

تو همچو رنگی و من همچو بو که از تمکین ...

قدرشناس شاخ گل قامت یار من ببین

پنجه لاله دیده ای دست نگار من ببین

همچو گل از فراق او تاخته بر سرم خزان ...

یارب از نسرین چراغ لاله را پروانه ده

دود ریحان را زگل جوشی در آتشخانه ده ...

دوران به آب می کرد طرح ایاغ لاله

بهر چه تر نباشد دایم دماغ لاله

از بس که بی تو گشتند خوبان باغ درهم

آیینه رخ گل گردید داغ لاله

در حیرتم که چون سوخت آن روی شعله ناکم

پروانه سوز خود نیست هرگز چراغ لاله

رخ لاله زلف سنبل لب غنچه صوت بلبل

همه چیز داری ای گل چه کنم وفا نداری

... چون ندزدی نگه از دیدن داغ دل ما

تو که از پاکی تن لاله تماشا نکنی

ای شوخ لاله رخسار باغ و بهار مایی

غم در میان ما نیست تا در کنار مایی ...

... تا سرزمین وصلت در چشمه سار میناست

هم گلستان خویشی هم لاله زار مایی

... که نیم شیر طلب صبح و مسا در کشمیر

لاله پیشم چو نهد کاسه آش جشی

چمچه ای زان نخورم همچو صبا در کشمیر ...

... نعل وارون چه زند کفش ربا در کشمیر

شانه تابم ز مقید شدن لاله چو باد

گر به دوشم کند از برگ ردا در کشمیر ...

... تا نماید خفه از دود خودم غنچه صفت

مشعل لاله نینگیخت ضیا در کشمیر

گل ز سرپنجه گریبان مرا نگذارد ...

... می کند از من درویش ابا در کشمیر

دل من لاله صفت چون نشود داغ فریب

که شقایق دمد از تخم دغا در کشمیر ...

... شبنم از چشم ترم آب در آرد به تغار

گر بشویند گل و لاله قبا در کشمیر

شهر و ده کوه و بیابان همه جا خار غم است ...

... نومید کار بخیه گران شد هزار حیف

خونی که سوخت لاله فردوس از غمش

بر هر طرف چو آب روان شد هزار حیف ...

... نسرین گداخت غنچه گل پیرهن گریست

سرخ و سیاه لاله به صحرا نهاد روی

زنبق سفید و زرد شد و نسترن گریست ...

... افتد چو گذر به کوچه باغم

چون لاله همیشه رخنه دارد

بی سنگ ز هر طرف ایاغم ...

... بینم چو به سوی دختر رز

کف بر رخ لاله گون بگیرد

ساقی اگرم دهد پیاله ...

... باد از طرف ختن نیامد

بر دور چراغ لاله گشتم

بویی ز گداختن نیامد ...

... سحرگه رسان چراغان گل

رقم پرور رقعه لاله ها

ورق شوی مجموعه ژاله ها ...

... زمستان او چون بهاری کند

خزان هر طرف لاله کاری کند

نسیم از چمن بس که گل گل شده ...

... به هر مو درآویخته صد بهار

نگون لاله زاری بود سقف او

که سرچشمه فیض شد وقف او ...

... چو فانوس گلگون قبا شد قطار

بود رقص پروانه در لاله زار

به مقراض خادم فتاده ز مهر ...

... به آن مرغ کز شاخ معجز پرید

به شامی که در کلبه لاله است

به صبحی که در خلوت ژاله است ...

زانو زده طفل غنچه در مکتب تو

یک جزو نوشته لاله از مشرب تو

رخسار تو چیست ارغوان زار شفق ...