|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این اشعار به غم و تنهایی خود در غربت اشاره می‌کند. او از زیبایی‌های چمن و گل و گیاهان صحبت می‌کند اما با نبود محبوبش (لاله رخسار) از آن لذت نمی‌برد. او از درد دوری و بی‌برگی می‌گوید و به یاد وطن و خاطراتش می‌افتد، اما با وجود غم‌هایش، از شکایت و ناراحتی دست نمی‌کشد.
هوش مصنوعی: اگر چهره زیبایت را نداشته باشم، حتی اگر در باغ گل قدم بزنم و از بی‌برگ بودن گل‌ها شکایت کنم، نمی‌توانم زیبایی سرو و سمن را با نفسی عاشقانه احساس کنم.
هوش مصنوعی: غم و اندوهی که در غربت دارم را به کسی نمی‌گویم. اما دل‌تنگی‌ام بیشتر می‌شود وقتی به یاد وطن می‌افتم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.