... هجوم لغزش هوشست خط نیست

به رغم جاده راهی می نویسم

دو عالم نسخه حیرت سوادست ...

... قدمی درین چمن از هوس نگشود ممتحن طلب

که دلیل رفتن دل نشد به هزار جاده رگ گلم

چقدر ز منظر بی نشان شده شوق مایل جسم و جان ...

... در رنگ زرد می شکنم گرد خون دل

یاقوت می گدازم و بیجاده می کنم

جولان شعله عافیتش وقف اخگر است ...

... سیلم ز بیقراری مجنون من مپرس

هر جا که منزلیست غمش جاده می کنم

شوق نثار خجلت گوهر نمی کشد ...

... هر کجا باشم درین وحشت دلیل کاروان

جاده ها را محمل بانگ درایی می کنم

کو جوانی تا توانم عذر طاقت خواستن ...

... از حضور دل نفس غافل نمی خواهد مرا

جاده گوشم می کشد کآواز منزل بشنوم

شور امکان بی تغافل قابل تفهیم نیست ...

... چون عمر در گذشتن مرهون سال و ماهم

از جاده رمیدن تا منزل رسیدن

دارد دل شکسته چون دانه زاد راهم ...

... زمینگیری ندارد بهره راحت درین وادی

چو تار شمع اینجا جاده پرداز است منزل هم

غرورکیست سرمشق دبیرستان نومیدی ...

... فتادگی همه جا خضر مقصد ضعفاست

عصای جاده همان می کشد خط تسلیم

عبث متاز که خونت به خاک می ریزد ...

... در مکتب طلب چقدر مشق لغزش است

کاین جاده ها به صفحه صحرا نوشته ایم

هر جا خطی ز نسخه امکان دمیده است ...

... از حیرت اینقدر قفس اندیش رفته ایم

آنجاکه نقش جبهه تسلیم جاده است

آسوده ایم اگر همه در نیش رفته ایم ...

... یک قدم وحشت ادا شد گرمی جولان شوق

همچو برق از جاده نقش کف پا سوختیم

اضطراب شعله ی ما داغ افسردن نداشت ...

... بهر این روز سیه زان عالم ناز آمدیم

لب گشودن انحراف جاده تسلیم بود

شکر هم گر راهبر شد شکوه پرداز آمدیم ...

... دستی که به یاد تو درین مرحله سودیم

از جاده تسلیم گذشتن چه خیال است

چون شمع ز سر تا قدم احرام سجودیم ...

... یا نقش آن تبسم یا موی آن میانیم

نی منزلی معین نی جاده ای مبرهن

عمریست چون مه و سال بی مدعا روانیم ...

... من و نشو و نمای سرکشی حاشا معاذالله

نهال جاده ام یک سجده هموار می رویم

زبان لاف هم در مفلسی ها بسته می گردد ...

... صید خود کن دیگر از عنقا چه می جویی نشان

نارسایی جاده سر منزل جمعیت است

از شکست بال می بالد حضور آشیان ...

... بیرنگ اعتبار وجود و عدم تویی

منزل کجاست گر نبود جاده در میان

بگذار سربلندی اقبال این بساط ...

... چون سپندم محمل شوق آنقدر وامانده نیست

جاده می گردد به هر جا زین جرس بالد فغان

موج گوهر نیست در جوی دم شمشیر او ...

... از خط تسلیم بیدل تا توانی سر متاب

سبحه را بر جاده زنار باید تاختن

... یوسف ما منفعل می گردد از نفروختن

جاده گر پیچد به خویش آیینه دار منزل است

می کند شمع بساط دل نفس را سوختن ...