الهی مشرب می شناسم اما وا خوردن نمی یارم دل تشنه و در آرزوی قطره میزارم سقایه مرا سیراب نکند من در طلب دریایم بر هزار چشمه گذر کردم تا که دریا دریابم در آتش عشق غریقی دیدی من چنانم در دریای تشنه ای دیدی من آنم راست بحیرت زده مانم که در بیابانم فریادم رس که از بلایی به فغانم

الهی عنایت تو کوه است و فضل تو دریا کوه کی فرسود و دریا کی کاست عنایت تو کی جست و فضل تو کی واخواست پس شادی یکی است که دوست یکتاست

چه جرمست اینکه هر ساعت ز روی نیلگون دریا

زمین را سایبان بندد بپیش گنبد خضرا ...

... چو در پستی بود باشد بکامش دود بر بالا

گهی از دامن دریا شود بر گوشۀ گردون

گهی از گوشۀ گردون رود زی دامن دریا

فلک کردار برخیزد کران پر اختر روشن ...

... زمین از اشک او گردد بسان سینه عنقا

سپاهش را برانگیزد بدریا برزند غارت

مصافش را بپیوندد بگردون بر کند غوغا ...

... زلفظ مادحت زاید به از عمان و از لحسا

ز دریا گر سخن رانی بدان منظور و آن آیین

زگردون گربر آشوبی بدان تیغ حلال آسا ...

... مخالف تو ترا با خود ار قیاس کند

همی بقوت دریا نهد بخار سراب

مگر نداند کاندر فلک همی سازد ...

... مگر دعای تو اندازة نزول قضاست

بژرف دریا مانی همی که بر جهلا

سیاست سخن تو سیاست دریاست

ز بیخ و شاخ بکندی ز بهر نصرة دین ...

... نهد زرچوبه در منقار و مالد زعفران برپر

سپهسالار دریا را بر اسب باد پران بین

خدنگش نرگس مسکین سنانش برگ نیلوفر ...

... ثنا خواند همی انجم سجود آرد همی محور

چو در دریای دست تو بجنبد موج زرافشان

ستاره بادبان باید فلک کشتی زمین لنگر ...

... و گر خضر پیمبر را مباح آمد که بی کشتی

گذارد گام را بر موج در دریای بی معبر

تو از پولاد مینارنگ دریایی بکف داری

که صد دریای خون دارد روان در آب و در گوهر

و گر در قبض انگشتان همی پولاد چینی را ...

... بمان چندان خداوندا که اندر گردش گردون

ز اخگر بردمد دریا زدریا بر جهد اخگر

... چو جان خردمند و طبع سخنور

نهادش نه دریا نه کوثر ولیکن

بژرفی چو دریا بپاکی چو کوثر

بپاکی چو جان و بخوبی چو دانش ...

... اگر آب تیغ تو در رفتن آید

درو هفت دریا بود هفت فرغر

چو نام تو خاطب ز منبر بخواند ...

... فرو نشسته بروی کبود فام سپر

مجره در فلک ایدون چو سبز دریایی

فگنده تودۀ کافور فام کف بر سر

چنان قطار حواصل نشسته در دریا

گشاده بر سر دریا یکان یکان شهپر

چنین شبی که رخ صبح و زلف شب در وی ...

... کس از شهان و بزرگان ببد نداشت سفر

بآب دریا بنگر که تاز موضع خویش

سفر نکرد نیامد ازو پدید گهر ...

... چو دراج از پس صید غضنفر

زمین دریای موج افکن شد از خون

درو کشتی سوار و کشته لنگر ...

... یکایک زرد کرده سبز چادر

برین گردون دریا چهر از میغ

بپیوندد سماریهای عنبر ...

... طلب کنم شکن زلف تو ز دیدۀ خویش

از آنجهت که بدریا درون بود عنبر

اگر چه جان مرا آسمان نشان کردست ...

... مخالف تو ترا با خود ارقیاس کند

فراخ دریا داند همی چو تنگ شمر

میان عنبر و خاکستری اندرون فرقست ...

... گوش گلبن لولوی ناسفته دارد گوشوار

در ع قطران حلقه از دریا بپوشد آسمان

برگ مرجان کوکب از خارا بر آرد کوهسار ...

... قطره سازد چشم عاشق حلقه گیرد زلف یار

آب دریا در گلستان آتشی افروختست

ابردود و لاله اخگر خوید عکس و گل شرار ...

... معدن احسان سعید بن محمد کز دلش

مایۀتدبیر برخیزد چو از دریا بخار

پیش حلمش کوه خاک و پیش جودش آب ابر ...

... چون نداند بر زمین یکروز جودش را شمار

دست دریا موج او دارد یکی زرین صدف

کرده از ابر سخا دل پر ز در شاهوار ...

... دیبهی با فم بجان اندر همی بی پود و تار

چون ببارد ابر فکرت قطره بر دریای لفظ

در معنی بر کشم مدح ترا غواص وار ...

... چو میغ گوشۀ چتر سیه برافرازد

بآسمان کبود از میان دریا بار

خدنگ بارد بر آسمان جوشن پوش ...

... که ما بشرط امارت بباغ نامزدیم

بحکم جنبش دریای صاعقه کردار

بره شتاب نکردیم از آنکه نتوان ساخت ...

... چو ما کرانۀ چتر سیه برافروزیم

بر آسمان کبود از میان دریا بار

خدنگ بارد ابر از مدار جوشن پوش ...

میرود سنجابگون بر چرخ از دریا بخار

می کند پر حواصل بر سر عالم نثار ...

ز موج دریا این آبر آسمان آهنگ

کشیر رایت پروین نمای بر خرچنگ ...

... نماید از دل شاه و بقا و همت او

زمانه کوته وافلاک خرد و دریا تنگ

بدان سبب که ورا بندگان ز چین آرند ...

... فزون ترند ز دیو پلید و از ارژنگ

زمانه سیرت و دریا نهیب و چرخ توان

سهیل رایت و مه چتر و مشتری فرهنگ ...

... ستارگان چو شجاعان جنگ بر گردون

همی کشند بدریای خون درون اذیال

صدف ز بیم بلا در جهد بکام نهنگ ...

... سعود مشتری از سیرت تو گیرد فال

هزار دریا در یک سخاوت تو ضمین

هزار گردون در یک کفایت تو عیال ...

... اسب کشتی شود و حمله او قوت موج

دشت دریا شود و تیغ در او ماهی وال

علت صرع بود رایت تو خصم ترا ...

... خار بیداد ندیدم همه خرما دیدم

دیده را ابر صفت کرد کنار دریا

تا بر اطراف گلش عنبر سارا دیدم ...

... بزیر طبع تو یزدان پدید کرد وطن

ز طبع و لفظ تو در سپید در دریا

ز دست و کلک تو یاقوت سرخ در معدن ...

... بر ترنج مشکبو از شکل و رنگ دلستان

سبزی دریا نماید روی او پر موج نرم

چون ز آسیب صبا د رجنبش آید ضیمران ...

... در جهان سایر نگشتی نام گنج شایگان

طبع و دست او مگر دریاست زان معنی که او

سهم دارد بی قیاس و مال بخشد بی کران ...

... بس نپاید تا به خاک اندر شود چون خیزران

گر فروغ تیغ تو بر موج دریا بگذرد

هر صدف را در پاک الماس گردد در دهان ...

... عالم سفلی مبین عالم علوی عیان

ابر و دریا در بنان داری و خورشیدی به قدر

دید کس خورشید هرگز ابر و دریا در بنان

دشمنان تو ندانم تا کدامند ای عجب ...